Δεν διεκδικείς τον τίτλο του σοφού για ν’ αντιληφθείς πως αυτή η ομάδα, ακόμα και αν παίξει το καλύτερο που μπορεί για ένα ημίχρονο δεν μπορεί να έχει διάρκεια να παίξει ούτε το 25% στην επανάληψη. Η Ένωση μπορεί να παίξει σε πραγματικά καλούς ρυθμούς για ένα μόνο ημίχρονο. Όχι πως αν βάλει δύο γκολ, μπορείς να νιώθεις ασφάλεια με την κατάρρευση που παρατηρείται μετά το 55ο με 60ο λεπτό. Έγινε με τον Ατρόμητο, ξανασυνέβη με την Αναγέννηση, έγινε και σήμερα.
Δυστυχώς ακόμα και σε ματς που η ΑΕΚ είναι το απόλυτο αφεντικό, βλέπεις μία ομάδα να μην είναι ικανή να διαχειριστεί το προβάδισμα της. Τόσο από άποψη δυνάμεων που είναι θεμελιώδες, αλλά και από την άποψη του προσανατολισμού στο παιχνίδι. Μόλις χάθηκε η μοναδική ευκαιρία στο β’ μέρος, αυτή του Γιόχανσον, οι διακόπτες έπεσαν. Η Κέρκυρα άλλαξε ανενόχλητη 14 πάσες, μέχρι να φτάσει στο γκολ με τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ να είναι…θεατές!
Το τι συνέβη στην προετοιμασία της ΑΕΚ είναι κάτι που νομίζω πως δεν χρειάζεται να το αναφέρουν τώρα οι ρεπόρτερ της ομάδας. Είναι ολοφάνερο πως δεν υπάρχει καθαρό μυαλό στην τελευταία μισή ώρα του αγώνα, όταν η ομάδα μοιάζει να εξαφανίζεται από το γήπεδο. Αυτό είναι άλλωστε που όλοι οι προπονητές, καλοί ή κακοί, πρώτης ή δεύτερης κατηγορίας το αντιλαμβάνονται. Και γι’ αυτό άλλωστε βλέπεις πως κανένας αντίπαλος, ακόμα κι όταν είναι πίσω στο σκορ από την ΑΕΚ δεν παθαίνει κάποιο είδους πανικού. Η ομάδα δέχεται το γκολ και δεν μπορεί να κάνει ούτε φάση, πλην του μακρινού σουτ του Σιμόες και όπως κυλούσε το ματς ένιωθες πως πιο κοντά ήταν το 2-1 για την Κέρκυρα, παρά το ανάποδο.
Το ακόμα πιο ανησυχητικό που σημαίνει πως η ΑΕΚ δεν μπορεί να συνέλθει με τίποτα, είναι η τραγική εικόνα των Σιμόες και Γιόχανσον. Μια εικόνα που δεν έχει καμία σχέση με πέρσι, με τον Σουηδό στα τελευταία παιχνίδια να είναι σαφώς καταπονημένος, αλλά και τον Σιμόες, παρά το γεγονός πως σήμερα είχε σχετικά καλή απόδοση στο πρώτο μέρος, προς το φινάλε του αγώνα να καταρρέει κι εκείνος. Στο τέλος είναι ενδεικτική η φάση που ο Γεωργίου παίρνει την μπάλα μέσα από τα πόδια των Σιμόες και Γαλανόπουλου και τους βουτάει την μπάλα.
Ο Ντίντακ για άλλη μία φορά, έκανε την εύκολη γκέλα για να κάνει η Κασσιόπη τη μοναδική της φάση γκολ. Ο Αλμέιδα σήμερα γινόταν αριστερό χαφ, για να καταλήξει να κόψει μία αντεπίθεση μισό γκολ (εκεί έβαλε το…χεράκι του και ο Καλογερόπουλος) με τον τσαμπουκά με τον Σπίνουλα. Όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα. Γιατί ακόμα και με 2-0 η ΑΕΚ έχει αποδείξει πως μπορεί να δεχτεί την ανατροπή. Σήμερα το αποτέλεσμα φαίνεται και είναι άδικο. Ωστόσο από την άλλη θα πρέπει όλοι να κατανοήσουμε πως οι αντίπαλοι έχουν κάνει μέρος του παιχνιδιού τους φέτος, το να περιμένουν την κατάρρευση της Ένωσης στο τελευταίο ημίωρο. Πιστεύουν πως θα βάλουν γκολ και πολλές φορές αυτό συμβαίνει. Ο Αραβίδης έτρεχε, αλλά τίποτε παραπάνω.
Η διοίκηση της ΑΕΚ πλέον δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάρει κόσμο με προσωπικότητα σαν μεταγραφές που να μπορούν να σηκώσουν την ομάδα στις πλάτες του. Με αυτή τη φυσική κατάσταση από τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, τρέμω στην ιδέα για το τι μπορεί να συμβεί τον Ιανουάριο με τα οκτώ παιχνίδια πρωταθλήματος. Aυτό το έργο, με αυτή την κατάληξη θα το δούμε φέτος πολλές φορές ακόμα, όπως φαίνεται.
Κλείνω με τον Μοράις. Έβλεπες έναν προπονητή που έκανε παρεμβάσεις στο παιχνίδι, το πάλεψε, άλλαξε τρεις φορές το σχήμα του. Ο Μοράις μπορεί να έχει περιορισμένες επιλογές, αλλά με βάση την εικόνα του ματς και αφού είχε το προβάδισμα, η παραμονή του Αλμέιδα στον αγώνα μέχρι το 86’ δεν έχει καμία λογική. Δυστυχώς ο Πορτογάλος εξακολουθεί να αποτελεί το μεγάλο μείον της ΑΕΚ φέτος, δεν προσφέρει γκολ και ουσιαστικά η «Ένωση» μοιάζει ν’ αγωνίζεται από ένα σημείο και μετά με παίκτη λιγότερο. Η Ένωση στην εποχή του Μοράις μπαίνει καλά στα ματς, έχει υπεροχή και βάζει γκολ και νωρίς σε πολλά παιχνίδια. Όμως στη διαχείριση και στην κεφαλαιοποίηση του νικηφόρου αποτελέσματος, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Αυτό έχει να κάνει με τις δυνάμεις, αλλά και με το πώς καθοδηγείται τακτικά η ομάδα.
