Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι με πράξεις και όχι με λόγια έχω στηρίξει και το χαμόγελο του παιδιού και την κιβωτό των παιδιών, για το κοινωνικό έργο που έχουν παράξει. Με αφορμή όμως τη χθεσινή παρουσία εκπροσώπων της πολιτικής – εκτελεστικής εξουσίας του νομού στην εκδήλωση διαμαρτυρία για την έξωση του χαμόγελου του παιδιού από τις κτιριακές εγκαταστάσεις που το φιλοξενούν, θέλω να κάνω δύο παρατηρήσεις:
1. Η ύπαρξη ΜΚΟ με ό,τι τις συνοδεύει… Οφείλεται στην απουσία του κοινωνικού κράτους. Επομένως καλό θα ήταν οι πολιτειακοί εκπρόσωποι πρώτα να φροντίσουν να υπάρχουν κρατικές δομές που θα εκτελούν το έργο αυτό και μετά να σιγοντάρουν ιδιωτικές πρωτοβουλίες.
2. Καλώς ή κακώς και δεν θα το κρίνω εγώ αυτό, υπάρχει μια δικαστική απόφαση που εξέδωσε η Ελληνική Δικαιοσύνη για το θέμα της έξωσης του χαμόγελου του παιδιού και είναι σαφής. Επομένως οι πολιτικοί άρχοντες που ήταν χθες παρόντες στην εκδήλωση αυτή με ψηφοθηρικούς βεβαίως σκοπούς, μη γελιόμαστε, πήγαν να περάσουν ποιο ακριβώς μήνυμα στην κοινωνία; Ότι αν δεν μας αρέσει μια δικαστική απόφαση, την γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια και “κάνουμε το κομμάτι μας”; φωτογραφιζόμενοι στην πρώτη σειρά;
Αυτά τα λέω, γιατί επειδή πήγαν εκεί οι του “συνταγματικού τόξου” και δεν κουνήθηκε φύλλο… Ενώ εάν πήγαινα ΕΓΩ…. Θα μιλούσαμε για εκτροπή, υποβάθμιση της δικαιοσύνης και για υποκατάσταση των θεσμών. Αυτά, γιατί η υποκρισία στις μέρες μας περισσεύει, αλλά δεν είμαστε τόσο αφελείς, όσο πιστεύουν κάποιοι.
