Αγαπητοί φίλοι,
Επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου:
Αφού για ακόμη μια φορά καταδικάσω κατηγορηματικά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και εκφράσω την απόλυτη συμπαράστασή μου στα θύματα του πολέμου και την τραγωδία που ζουν παραθέτω ένα συνδυασμό γεγονότων που οδηγεί σε συγκεκριμένα ερωτήματα:
Ειρηνευτικές συνομιλίες πραγματοποιήθηκαν στην Τουρκία, χώρα μέλος του ΝΑΤΟ που, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες-μέλη, αρνήθηκε να επιβάλλει κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.
Η Τουρκία, σε αντίθεση με όλες τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, υποδέχεται και προσφέρει καταφύγιο στους Ρώσους ολιγάρχες που καταφεύγουν στα εδάφη της.
Είναι η ίδια χώρα που πριν από μισό αιώνα εισέβαλε στην Κύπρο σκοτώνοντας, καταστρέφοντας ζωές, οικογένειες, περιουσίες και έχοντας ακόμη αγνοούμενους.
Είναι η ίδια χώρα που μέχρι σήμερα παραμενει στην Κύπρο ως κατοχική δύναμη στο 40% του Κυπριακού εδάφους με στρατιωτική δυναμη 40000 ανδρών.
Ο δε Πρόεδρος της χώρας αυτής στην αρχή των διαπραγματεύσεων μεταξυ Ρωσίας και Ουκρανίας προτρέπει να λάβει άμεσα τέλος η τραγωδία. Φαντάζομαι ότι στην Κύπρο δεν πρόκειται για τραγωδία…
Πώς είναι δυνατόν ΝΑΤΟ και ΕΕ να επιτρέπουν σε μια χώρα και τον πρόεδρό της, που επανειλημμένα δεν σέβονται ούτε εφαρμόζουν τις αποφάσεις τους, να φιλοξενούν ειρηνευτικές συνομιλίες για οποιοδήποτε θέμα, αλλά κυρίως για ένα θέμα τόσο όμοιο με αυτό της Κυπρου στην οποία η Τουρκία παραμένει ως κατοχικη δύναμη παράνομα επί τόσα χρόνια διχοτομώντας την επικράτειά της; Δεν είναι αυτό ακριβώς για το οποίο όλοι καταδικάζουμε τον Πούτιν και τη Ρωσία;
Τί είδους μήνυμα εκπέμπει στην ανθρωπότητα ένας χειρισμός σαν κι αυτόν από ΝΑΤΟ και ΕΕ, σε ότι αφορά την εδαφική ακεραιότητα των κρατών και τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Πώς είναι δυνατόν οι κυβερνήσεις της Κύπρου και της Ελλάδος να δέχονται κάτι τέτοιο και να μην αντιδρούν θυμίζοντας στον κόσμο απλά…το παρόν στην Κύπρο(αλλά και όλες τις απειλές που εκτοξεύει κατά της Ελλάδας κατά καιρούς ο Τούρκος Πρόεδρος);
Και τι αντίκτυπο/συνέπειες θεωρούν οι κυβερνήσεις Κύπρου και Ελλάδας ότι θα έχει αυτή η αντιμετώπιση και σιωπηλή αποδοχή της Τουρκίας και του Προέδρου της ως χώρας που “σεβεται” τα ανθρώπινα δικαιώματα και άρα μπορεί να φιλοξενεί διεθνείς ειρηνευτικές συνομιλιες;
Γιατί όποιος είναι εναντίον της εισβολής στην Ουκρανία αλλά και οποιασδήποτε εισβολής, βίαιης αλλαγής συνόρων και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν αντιδρά υψώνοντας ανθρώπινο τείχος σε αυτή την υποκρισία που λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια μας;
Πώς είναι δυνατόν, Κύπριοι και Έλληνες(με ροπή στις μαζικές συγκεντρώσεις για δικαιώματα) να παραμένουμε σιωπηλοί;