Το Μνημόνιο φεύγει το ECCL έρχεται. Και τι είναι άραγε αυτό το νέο φρούτο που θα μπει στη ζωή μας αν τελικά επιλεγεί –προς το παρόν είναι φαβορί- να υποκαταστήσει το καταραμένο ΜΝΗΜΌΝΙΟ;
Μία απλή απάντηση θα ήταν πως πρόκειται για μία πιο λάιτ εκδοχή του μνημονίου. Οπερ σημαίνει πως πρόκειται για ένα νέο πρόγραμμα στο οποίο η Ελλάδα θα πρέπει να ενταχθεί αφού υπογράψει ένα μνημόνιο (MoU) με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης ή ESM.
Σε αυτό θα περιλαμβάνεται μία πιστωτική γραμμή με διάρκεια ένα έτος και δυνατότητα ανανέωσης κάθε εξάμηνο.
Σε αντιστάθμισμα η Ελλάδα θα αναλάβει την υποχρέωση να υλοποιήσει πολιτικές και να πετύχει στόχους. Αυτό τη φορά δεν κάνουν λόγο για δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά για μεταρρυθμίσεις. Πολύ καλό φαίνεται εκ πρώτης όψεως, αφού όλοι συμφωνούμε πως η χώρα μας έχει μεγάλη, μα πολύ μεγάλη ανάγκη από μεταρρυθμίσεις, που δυστυχώς η κυβέρνηση Παπανδρέου πρωτίστως, καθώς και οι κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά δεν προώθησαν, ούτε υλοποίησαν.
Και αναφερόμαστε στην πάταξη της γραφειοκρατίας, στον περιορισμό και τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του Δημοσίου, στην καθιέρωση πάγιου και σταθερού φορολογικού συστήματος, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, και γενικώς τη δημιουργία ενός νέου κράτους στην υπηρεσία του πολίτη και όχι των γραφειοκρατών και των κομμάτων.
Το κακό είναι πως ορισμένοι και μεταξύ αυτών το ΔΝΤ, η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θεωρούν ως μεταρρυθμίσεις τις αλλαγές στο ασφαλιστικό που έχουν σαν αποτέλεσμα τη μείωση συντάξεων, επιδομάτων, και γενικώς το ξεθεμελίωμα του κράτους προνοίας.
Σε αυτές λέμε όχι ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε. Δεν πρόκειται για μεταρρυθμίσεις, αλλά για αντιμεταρρυθμίσεις.
Γιατί μεταρρύθμιση είναι αυτή που αυξάνει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μέσω επενδύσεων, εισαγωγή τεχνολογίας, ειδίκευση και επανειδίκευση του προσωπικού, της έρευνα και της καινοτομίας και όχι μέσω της περικοπής αμοιβών.
Μεταρρύθμιση είναι αυτή που ανεβάζει επίπεδο ή επίπεδα τη λειτουργία της οικονομίας και την κάνει ανταγωνιστική με τις πιο προηγμένες και όχι η επιστροφή στο παρελθόν για να ανταγωνίζεσαι χώρες που είναι λιγότερο προηγμένες οικονομικά και τεχνολογικά.
Μεταρρύθμιση είναι όταν μέσω της ανταγωνιστικής οικονομίας δημιουργείς πόρους για να βελτιώσεις το κράτος πρόνοιας και όχι πετσοκόβεις τις κοινωνικές δαπάνες για να έχεις ισοσκελισμένους ισολογισμούς.
Μεταρρύθμιση είναι αυτή που βελτιώνει τη ζωή των ανθρώπων και όχι εκείνη που τους καταδικάζει στη φτώχεια και τους εξορίζει στο περιθώριο.
Μεταρρύθμιση είναι αυτή που κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους ή τους δίνει τη δυνατότητα να γίνουν ευτυχισμένοι και όχι εκείνη που τους σπρώχνει στις μελαγχολία, την κατάθλιψη και την αυτοκτονία.
Μεταρρύθμιση εν κατακλείδι είναι όταν δημιουργείς κάτι νέο, όταν παράγεις περισσότερο πλούτο και όχι όταν καταστρέφεις αυτό που έχεις προηγουμένως δημιουργήσει.
