Το Καταφύγιο Γυναίκας δημοσίευσε στοιχεία για τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά των γυναικών που χρησιμοποίησαν τις υπηρεσίες του. Το 2016 με το Καταφύγιο ήρθαν σε επαφή 643 γυναίκες. Οι 147 εξυπηρετήθηκαν ενώ οι 496 είτε εξυπηρετήθηκαν τηλεφωνικά είτε παραπέμφθηκαν. Το φαινόμενο της βίας απέναντι στις γυναίκες είναι εκτεταμένο, διότι και σήμερα το θέμα είναι ταμπού και πολλά θύματα δεν μιλούν και δεν το αντιμετωπίζουν.
Βάση των στοιχείων το θύμα είναι «μέση Ελληνίδα», 37 χρόνων, με οικογένεια, μόρφωση, συχνά άνεργη, οικονομικά εξαρτημένη, με δικό της σπίτι και συνήθως μπορεί να βρει κάποια διέξοδο «μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα».
Τα θύματα είναι απόφοιτοι τουλάχιστον Λυκείου, ενώ το ένα τέταρτο αυτών έχει τελειώσει κάποια ανώτερη ή ανώτατη σχολή. Που σημαίνει ότι το θέμα δεν αφορά αμόρφωτες γυναίκες. Επιπλέον, είναι κατά μεγάλη πλειοψηφία Ελληνίδες 75%.
Προχωρώντας στην οικογενειακή κατάσταση των θυμάτων, φαίνεται από τα δεδομένα ότι είναι παντρεμένες, έχουν κατά μέσο όρο δύο ανήλικα παιδιά και ζουν σε ιδιόκτητο σπίτι με τον σύζυγο, ο οποίος κατά πλειοψηφία είναι ο θύτης του οποίου το προφίλ, περιγράφει τον «μέσο Έλληνα». Πρόκειται για εργαζόμενο, 45 χρόνων, που σε ποσοστό που αγγίζει το 30% φέρει κάποιας μορφής εξάρτηση, αν και οι «καθαροί» υπερτερούν συντριπτικά σε ποσοστό που αγγίζει το 70%. Οι εξαρτήσεις δεν απουσιάζουν τελείως, εν τούτοις δεν φαίνεται να κυριαρχούν και να καθορίζουν τη συμπεριφορά του θύτη. Είναι άνθρωποι που εργάζονται και επομένως είναι πλήρως ενταγμένοι στο κοινωνικό σύνολο. Βεβαίως και καταγράφονται και περιπτώσεις ανθρώπων που είναι άνεργοι ή περιστασιακά εργαζόμενοι.
Από το χώρο που λαμβάνει χώρα το φαινόμενο και τη σχέση θύματος και θύτη προκύπτει το συμπέρασμα ότι πρόκειται για το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η βία δεν έχει μία μόνο μορφή. Δηλαδή δεν είναι μόνο σωματική ή σεξουαλική ή οικονομική. Βασική μορφή βίας είναι η ψυχολογική που συνυπάρχει με τα υπόλοιπα είδη και δυστυχώς είναι το είδος που φεύγει δυσκολότερα ακόμα κι όταν τα άλλα είδη έχουν μετριαστεί ή εξαλειφθεί. Η ψυχολογική βία, προκαλεί τη σταδιακή ψυχολογική και σωματική φθορά και οδηγεί στη θυματοποίηση. Την αίσθηση δηλαδή του θύματος ότι του αξίζουν αυτά που βιώνει και ότι δεν μπορεί, ακόμα και δεν πρέπει να βγει από αυτήν την άκρως νοσηρή κατάσταση.
Είναι επαναλαμβανόμενο φαινόμενο και μάλιστα σε ποσοστό που λίγο απέχει από το πλήρως (96%). Το ποσοστό καταρρίπτει τον μύθο για την ενδοοικογενειακή βία, δηλαδή πως πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά.Τα θύματα γνωρίζουν ανθρώπους στους οποίους μπορούν να καταφύγουν στη περίπτωση βίαιου περιστατικού. Το ποσοστό των θυμάτων που μπορούν να καταφύγουν σε γνωστούς αγγίζει το 50%.
Πάνω από το ένα τρίτο των θυμάτων που προσέφυγαν στο Καταφύγιο (37%) ήρθε σε αυτό μέσω συγγενικού ή φιλικού περιβάλλοντος, σε ποσοστό 35% οι γυναίκες μαθαίνουν για το Καταφύγιο μέσω διαδικτύου. Ακολουθούν, σε ποσοστό μικρότερο του 20%, άλλοι φορείς, συνήθως η Αστυνομία, οι οποίοι παραπέμπουν στις δομές αυτές και τέλος τα Μ.Μ.Ε με ποσοστό του 10%.
Σχετικά με την αντίστοιχη Δομή που λειτουργεί στην περιοχή μας και μιλώ για το Κέντρο κατά της Βίας των Γυναικών στην Κόρινθο, καλό θα ήτανε μετά από τόσα χρόνια λειτουργίας οι επιστήμονες που ασχολούνται στο Κέντρο να μας παρουσίαζαν μια αντίστοιχη κοινωνιολογική μελέτη με τα ποσοτικά αλλά και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των γυναικών οι οποίες χρησιμοποίησαν τις υπηρεσίες του και τις δράσεις δικτύωσης, ενημέρωσης και πρόληψης τις οποίες και ενδεχομένως έχει πραγματοποιήσει στην Κορινθία, αυτό θα ήταν και ένας πάρα πολύ καλός τρόπος να ενδυναμώσει την παρουσία του στην τοπική κοινωνία.
ΞΕΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Εκπαιδευτής Ενηλίκων
Ειδίκευση Συμβουλευτική
Προσανατολισμός
ΠΗΓΗ:
ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΝΟΙΤΣΑΚΗΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ
