Το δέντρο ήταν γνωστό από τους προϊστορικούς χρόνους.
Στην περιοχή του Παρισιού βρέθηκαν
απολιθώματα φύλλων και καρπών συκιάς
από την Πλειστόκαινο εποχή της Τεταρτογενούς Περιόδου.
Αυτό πιστοποιεί ότι το φυτό υπήρχε ήδη
από τα προϊστορικά χρόνια στην Ευρώπη.
Συγκεκριμένα στον προϊστορικό οικισμό Πολιόχνη,
στο νησί της Λήμνου, έχουν βρεθεί απανθρακωμένα σύκα.
Στον ελλαδικό χώρο καλλιεργείται πριν από την Ομηρική εποχή.
Στην αρχαιότητα ήταν ευρέως γνωστή και φημισμένη
για την ποιότητά της, η ποικιλία “Βασιλική”
η οποία καλλιεργείτο κυρίως στην Αττική.
Σήμερα αμφισβητείται η φημολογούμενη
ως ασιατική καταγωγή της συκιάς, επειδή κατά τον Ηρόδοτο,
δεν καλλιεργούνταν ούτε στη Λυδία ούτε στην Περσία.
Ο ιστορικός της αρχαιότητας αναφέρει μάλιστα ότι
βασικός λόγος της εκστρατείας του βασιλιά της Περσίας Ξέρξη,
ήταν η κατάκτηση της Αττικής,
ώστε να έχει την δυνατότητα να τρώει όχι μόνο αποξηραμένα
αλλά και νωπά σύκα.
Μυθολογία
Η συκή, στην αρχαία Ελλάδα σύμβολο της γονιμότητας
και του Διονύσου, ένα προσωνύμιο του οποίου ήταν Συκίτης
Η καλλιέργεια της συκιάς ήταν εξαιρετικά διαδεδομένη
στην νεότερη Ελλάδα, έπαιζε σημαντικό ρόλο
στην διατροφή του πληθυσμού και αποτελούσε βασικό εξαγώγιμο προϊόν.
Πριν τον Β’ ΠΠ αντιπροσώπευε το 20% της αξίας
των εξαγόμενων αγροτικών προϊόντων.
Στη σύγχρονη Ελλάδα έγινε εισαγωγή μοσχευμάτων
από την περιοχή της Σμύρνης το 1908,
τα οποία μοιράστηκαν σε Αγρότες της Μεσσηνίας.
Την περίοδο 1930-1935 η παραγωγή σύκων στην Μεσσηνία
ανήλθε σε 10.200 τόνους, ενώ το 1994 τα στοιχεία δείχνουν
παραγωγή 5.236 τόνων.
Το 1929 ιδρύθηκε στοΥπουργείο Γεωργίας το ειδικό γραφείο
προστασίας των ελληνικών σύκων, το οποίο διατηρήθηκε
μέχρι το 1952 οπότε και ιδρύθηκε η συνεταιριστική οργάνωση “ΣΥΚΙΚΗ”
υπό την εποπτεία του Υπ. Γεωργίας και της Αγροτικής Τράπεζας.
Σκοπός της ήταν η προστασία της συκοπαραγωγής
και η βελτίωση της διάθεσης και εξαγωγής των προϊόντων.
Σήμερα στην Ελλάδα η συκιά συνεχίζει να καλλιεργείται
στο νομό Μεσσηνίας, όπου υπάρχουν συστηματικοί οπωρώνες.
Λιγότερο συστηματικά καλλιεργείται στους νομούς Λακωνίας και Αττικής,
στην Κύμη, το Πήλιο και ορισμένα νησιά.
Πηγή
