Στο Δήμο Κορινθίων, ειδικά από το 2006 και μετά άρχισαν να διαστρεβλώνονται βασικές έννοιες σχετικά με τις υποδομές μιας πόλης και κυρίως με το τι εννοούμε “ποιότητα ζωής” σε ένα αστικό περιβάλλον.
Σε αυτό μάλιστα συνέβαλαν όλες οι τότε δημοτικές παρατάξεις οι οποίες προσχώρησαν στη διαστρέβλωση προκειμένου να ικανοποιήσουν το ρεύμα εκείνης της εποχής, φοβούμενες μήπως δυσαρεστούσαν καμιά δεκαριά νοματαίους που την είχαν δει Woodstock τη φάση.
Έτσι, φτάσαμε να δαιμονοποιήσουμε υποδομές όπως το αστικό οδικό δίκτυο, τις αστικές δημοτικές συγκοινωνίες, την ομαλή προσβασιμότητα, την απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς και των εμπορικών δραστηριοτήτων.
Όραμα μερικών τέθηκαν τα ποδήλατα (α λα Ινδία) και οι ποδαρόδρομοι. Το όραμα μάλιστα τέθηκε τόσο έντονα, σε βαθμό ρατσισμού και φασισμού.
Αγνόησαν όλοι αυτοί, όλους εκείνους που δεν μπορούν να περπατήσουν, που δεν έχουν τις φυσικές δυνάμεις να κουβαλάνε ψώνια για 2 και 3 χιλιόμετρα, τους ηλικιωμένους – τραυματίες, όσους δεν γουστάρουν το ποδήλατο στην τελική. Αγνόησαν την εμπορική δραστηριότητα, αγνόησαν την ίδια την παραδοσιακή δομή του τόπου, τις δουλειές και τις δραστηριότητες των ανθρώπων του.
Θυμάμαι σαν σήμερα τις επιθέσεις που δεχόταν κανείς αν τολμούσε να πει ότι και το ποδήλατο είναι κάτι που δεν σημαίνει ότι πρέπει να κινείται ελεύθερα μέσα σε ένα πεζόδρομο γιατί ήταν επικίνδυνο και αυτό για τους πεζούς. Μετά από 10 χρόνια τα αποτελέσματα είναι εμφανή.
Το κέντρο της πόλης “γκετοποιήθηκε”, έγινε μια ατελείωτη καφετέρια με τα τραπέζια πλέον να εμποδίζουν ακόμα και τους πεζούς σε διάφορους δρόμους της πόλης (Κολιάτσου, Δαμασκηνού, Γ.Παπανδρέου κ.α.).
Παράλληλα, αν και πολλές επιχειρήσεις προσπάθησαν να “αποκεντρωθούν”, δεν υπήρξε η υποστήριξη από τη Δημοτική Αρχή για να συνδράμει σε μια τέτοια μετάβαση.
Χωρίς σχεδιασμό, χωρίς συγκοινωνίες, όσες μικροεπιχειρήσεις το τόλμησαν τελικά μαράζωσαν.
Ο τόπος χρειάζεται άμεσα να επανέλθει σε κανονικότητα και ισορροπία. Να σχεδιάσει τι ακριβώς θέλει χωρίς να καταλήγουμε σε αχταρμά. Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα γίνουν οι κινήσεις που πρέπει για να μην διαλυθούν η Κόρινθος και το κέντρο της τελείως.
Το ζήτημα της Λαϊκής Αγοράς είναι ένα δείγμα αυτής της προχειρότητας. Αντί να δούμε τι γίνεται σε άλλες πόλεις (πχ Άρτα) με μόνιμη στεγασμένη Λαϊκή Αγορά που έχει προσβασιμότητα άμεση με συγκοινωνία, παίζουμε την κολοκυθιά με τη θέση διεξαγωγής δυσκολεύοντας ακόμα και αυτή τη δραστηριότητα. Κρίμα.
Βασίλης Μπαλάφας (από ανάρτηση στο Facebook)