Μια εξαιρετική δύσκολη ισορροπία καλείται να βρει ο Αλέξης Τσίπρας εντός των επομένων έξη εβδομάδων: Μια ισορροπία ανάμεσα στα ασφυκτικά χρηματοδοτικά πλαίσια, την πρόνοια της συμφωνίας του Eurogroup για ολοκλήρωση της αξιολόγησης από τους ‘Θεσμούς’ και την εσωκομματική αντιπολίτευση.
Μετά από τρια χρόνια, το φάσμα της χρεοκοπίας της χώρας επανέρχεται ιδιαίτερα ζοφερό, έχοντας όμως καταναλώσει η χώρα αυτή τη φορά πολύτιμο μέρος του εθνικού της κεφαλαίου, μέσα σε ένα μήνα εθνικολαϊκιστικής φρενίτιδας, η οποία όπως αποδείχθηκε στερείτο ευρύτερου στρατηγικού σχεδίου.
Από την ακύρωση του Μνημονίου και το κούρεμα του χρέους περάσαμε σε ένα πλαίσιο ευρωπαϊκής κανονικότητας, έχοντας όμως τα κρατικά ταμεία άδεια και τις Τράπεζες αποστραγγισμένες από ένα σοβαρό μέρος των καταθέσεων.
Πολλά από τα μεσαία στελέχη του Σύριζα από την άλλη, αδυνατούν ακόμη να κατανοήσουν πως η Κυβέρνηση βρέθηκε μέσα σε ελάχιστες ημέρες από το να διαολοστέλνει ουσιαστικά τον Ντάισελμπλουμ, να καταλήγει να αποδέχεται το ‘take it or leave it’ κείμενό του. Είναι φανερό ότι η στρατηγική μεταστροφή της πολιτικής της ρήξης σε πολιτική ένταξης στις διαδικασίες της (νεοφιλελεύθερης) Ευρωζώνης είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφομοιωθεί από τα στελέχη του Σύριζα. Η χθεσινή ψηφοφορία στην Κεντρική Επιτροπή του δείχνει ότι οι επόμενες εβδομάδες είναι αυτές που θα κρίνουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και όχι ο μακρινός Ιούνιος. Τα νομοσχέδια που πρέπει να ψηφισθούν για να κλείσει η αξιολόγηση θα δοκιμάσουν σε υπαρξιακό επίπεδο τη συγκρότηση του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Όλα αυτά όμως τελούν υπό την προϋπόθεση ότι θα εξευρεθούν τα απαραίτητα 4 περίπου δισεκατομμύρια που χρειάζονται να αποφύγει η χώρα τη χρεοκοπία και να αποπληρώσει τις δόσεις του ΔΝΤ και τα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου που λήγουν και δεν υπάρχουν αρκετοί ενδιαφερόμενοι να τα αγοράσουν.
Η Κυβέρνηση μπορεί να διαρρέει ότι είτε από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων είτε από τα διαθέσιμα των Οργανισμών του Δημοσίου θα μπορέσει να συγκεντρώσει περί τα 2 δις (πράγμα ιδιαίτερα αισιόδοξο), καμία όμως ένδειξη δεν υπάρχει για τα υπόλοιπα χρήματα που θα αποτρέψουν το μοιραίο.
Οι δηλώσεις για ‘τεκμηριωμένες προτάσεις’ στο Eurogroup της ερχόμενης Δευτέρας που “θα απελευθερώσουν τα 1,9 δις των επιστροφών από την ΕΚΤ και θα οδηγήσουν στην αύξηση του πλαφόν των 15 δις για τα έντοκα που μπορούν να αγοράσουν οι Τράπεζες”, μπορεί να λειτουργούν για ένα εσωτερικό ακροατήριο που έχει ανάγκη να δει ένα φως στο τούνελ, αλλά στερούνται ρεαλιστικής βάσης: Το Eurogroup και η ΕΚΤ δεν πρόκειται να αποδεσμεύσουν κανένα ποσό πριν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης από τους “Θεσμούς”. Αυτό δεν θα συμβεί διότι οι υπόλοιποι Υπουργοί της Ευρωζώνης θέλουν να εκτελέσουν την Ελλάδα αλλά επειδή δεν μπορούν να πάρουν πίσω την υπογραφή τους και να πάρουν έγκριση από τα Κοινοβούλιά τους. Ειδικά η Bundestag δεν υπάρχει καμία ρεαλιστική περίπτωση να δεχθεί την πρόταση Ντάισελμπλουμ για μερική εκταμίευση αν δεν έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση.
Για να προχωρήσει όμως η αξιολόγηση θα πρέπει να λυθεί ο γόρδιος δεσμός της άρνησης αποδοχής ‘μνημονιακών’ μέτρων από την ΚΟ και την ΚΕ του Σύριζα. Φαύλος κύκλος λοιπόν.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η χώρα οδηγείται χωρίς συγκεκριμένη λύση σε ένα μοιραίο -και χωρίς επιστροφή- δρόμο. Για να ξεφύγει θα χρειαστούν είτε χρήματα είτε πολιτικό θάρρος. Κανένα όμως από τα δυο αυτά πολύτιμα στοιχεία δεν είναι -προς το παρόν τουλάχιστον- ορατό.