Των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε.
Η γνωστή ρήση από τον παππού Αίσωπο.
Σύμφωνα με τον Αίσωπο, ένα χωριατόπουλο
εξέλαβε ως τραγούδι τον ήχο
που έβγαζαν κάποια σαλιγκάρια
που ψήνονταν στα κάρβουνα, και με αγανάκτηση
είπε τα ακόλουθα: «Ω κάκιστα ζώα,
των οικιών υμών εμπιπραμένων, αυτοί άδετε».
Με άλλα λόγια, είπε στα σαλιγκάρια πως ενώ
τα σπίτια τους καίγονταν, αυτά τραγουδούσαν.
Η ρήση αυτή, με τη σύγχρονη μορφή της
«Των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε»
όταν τα σπίτια σας καίγονται εσείς τραγουδάτε,
χρησιμοποιείται ειρωνικά για εκείνους
που εφησυχάζουν ή ασχολούνται
με ασήμαντα θέματα, ενώ έχουν πολύ σοβαρά
ζητήματα να αντιμετωπίσουν, ή και ακόμα
όταν οι δομές που εξασφαλίζουν
την ύπαρξή τους κινδυνεύουν.
Πάνω από 2.500 χρόνια έχουν περάσει από τότε
που ο Αίσωπος είπε τα παραπάνω
αλληγορικά λόγια, και όμως είναι
σαν να ειπώθηκαν και για την παράλογη θα έλεγα
συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων στις ημέρες μας.
Αν το δούμε όχι μόνο σε σχέση
με την οικονομική κρίση της χώρας
τα τελευταία χρόνια, αλλά και την πολιτισμική κρίση
που υπάρχει στη χώρα μας που μπορεί να υπήρχε
πάρα πολλά χρόνια, εμείς
την «σπρώχναμε κάτω από το χαλί»
όπως λέγεται και εφησυχάζαμε.
Αλλά και για να κλείσω εδώ το κείμενο
αλλάζοντας λίγο τον τίτλο του κειμένου ως εξής:
Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν!
«Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν».
Έτσι συνόψισε ο Θουκυδίδης την καταστροφική
αδυναμία της Αθηναϊκής Πολιτείας
να αντιληφθεί τα πραγματικά διακυβεύματα
και να τα αντιμετωπίσει με ορθή προτεραιότητα.
Φιλικά Πάν Καρτσωνάκης
