Γράφει η Μαριέττα Μπακαλοπούλου
Με αφορμή τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού για τη γραβάτα και για τη μύηση των Ελλήνων υποστηρικτών στην άρνηση τους να τη φορέσουν, διακηρύσσοντας με περηφάνεια ότι δεν ανήκουν σε αυτή την κάστα ανθρώπων, διοχετεύεται στην κοινωνία το ταξικό μίσος.
Μίσος για την πατρίδα, μίσος στη διαφορετικότητα, μίσος στην επιλογή του τρόπου ζωής, ποινικοποιώντας συγκεκριμένες δραστηριότητες, δουλειές που ο ενδεδειγμένος τρόπος ένδυσης επιτάσσει.
Μέχρι τώρα υπήρχε σαν έννοια το μίσος της γραβάτας ως το πλέον φαλλικό σύμβολο, τώρα ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος παρουσιάζει και την ταξική του εναντίωση σε αυτό, αποποιούμενος τι ακριβώς; Τη θέση του, που του την έδωσε ο λαός εκλέγοντάς τον, τους ξένους κι εγχώριους συνομιλητές του; Δεν είναι όλα υπό αίρεση σε αυτόν τον κόσμο και ανασύροντας στη μνήμη μας τη δήλωση του δρ. Μάριαν Μπούσιτς (ιδρυτή και προέδρου της Academia Cravatica) για το συμβολισμό της γραβάτας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ:
“Μπορούμε να πούμε ότι το μέλλον του κόσμου εξαρτάται από τη υγιή σχέση ελευθερίας και υπευθυνότητας που συμβολίζει η γραβάτα. Δηλαδή , η ελευθερία που δεν εκφράζεται με μέτρο μπορεί να οδηγήσει σε αναρχία και η υπέρμετρη υπευθυνότητα οδηγεί στη δικτατορία. Η γραβάτα συμβολίζει την ισόρροπη σχέση ελευθερίας και υπευθυνότητας, που είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας και του σύγχρονου πολιτισμού”.
Ελπίζουμε ο Πρωθυπουργός που ηθελημένα χθες στον εορτασμό του ενός έτους διακυβέρνησης της αριστεράς, με όποιον τρόπο την εννοεί τέλοσπάντων αυτή την “αριστερά” να μην εννοεί την καταστρατήγηση των παραπάνω αξιών κι ελευθεριών, ποινικοποιώντας τη διαφορετική άποψη, κατηγορώντας κι εκθέτοντας ανθρώπους που πρεσβεύουν διαφορετικά ιδεώδη από αυτόν, εξαπολύοντας αίολες και ασαφείς κατηγορίες εις βάρος τους, μιλώντας ανοιχτά για ταξική αντίδραση, πολώνοντας και δυναμιτίζοντας το πολιτικό κλίμα και συνεχίζοντας τη ρητορική του “όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι απέναντί μας”, να μην υποδηλώνει και την εναντίωση του στη δημοκρατία και στις αξίες της. Αν και η αναμετάδοση του βίντεο από την ΕΡΤ για τον ένα χρόνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ο εορτασμός αυτός καθαυτός δεν μας υποδεικνύουν υγιή χρήση των μέσων για την επίτευξη και την απόλαυση του αγαθού της δημοκρατίας.
Ο Πρωθυπουργός είναι αλήθεια ότι υποσχέθηκε πολλά κατά τις προεκλογικές περιόδους που ακολούθησαν το 2015. Παραδεχόμενοι ότι στα πλαίσια των προεκλογικών υποσχέσεων, ειπώθηκαν και διάφορες ανακρίβειες και κάποια ψέμματα, όπως γίνεται συνήθως, οφείλεται να γίνει ωστόσο η παρακάτω διάκριση. Είναι άλλο πράγμα η υπόσχεση και μετά η αθέτηση της υπόσχεσης κι εντελώς διαφορετικό πράγμα ο ισχυρισμός ότι όλα βαίνουν σύμφωνα με τις προεκλογικές δηλώσεις αυτοχειροκροτώντας εαυτούς.
Παραδείγματα πολλά όπως καμία αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ, καμία πάταξη φοροδιαφυγής μέχρι τώρα, καμία ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών του Κράτους, προσλήψεις στο δημόσιο κι όχι μόνον στην υγεία δημιουργώντας κομματικό στρατό, καμία μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση δυστυχώς, καμία αναπτυξιακή πρωτοβουλία πέραν ιδιωτικοποίησεων, καθυστέρηση ενός και πλέον έτους για τα προγράμματα ΕΣΠΑ, όσον αφορά στη ρύθμιση των 100 δόσεων σε υπερχρεωμένες επιχειρήσεις κι επαγγελματίες το σχετικό νομοσχέσιο ανεκλήθη και ας μη συνεχίσουμε για κόκκινα δάνεια και προστασία πρώτης κατοικίας.
Επιστρέφοντας όμως και κλείνοντας στο θέμα του μίσους της γραβάτας ας μην ξεχάσουμε ότι ο Πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί ότι θα φορέσει το συγκεκριμένο αξεσουάρ (με κίνδυνο να ταυτιστεί με αυτή την κατηγορία ανθρώπων που τώρα λοιδορεί λεκτικά και όχι ουσιαστικά) όταν θα έκλεινε τη συμφωνία με τους εταίρους για το κούρεμα του χρέους. Άρα δεν πρόκειται να δούμε τον κ. Τσίπρα να φοράει γραβάτα. Συνεπώς δε χρειάζεται να ανησυχούμε για το αν αυτή την υπόσχεση τουλάχιστον θα την κρατήσει. Ας συνεχίσουμε να ελπίζουμε τουλάχιστον στη δημοκρατία.
