Ζηήσαμε μια ευτυχισμένη Κυριακή που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα τη θυμόμαστε. Γιατί αν και η νίκη με τον ΠΑΟΚ είναι ρουτίνα κάθε χρόνο είχε πολλά χρόνια να είναι τόσο σημαντική και βέβαια σε συνδυασμό με την πρόκριση της Βασίλισσας στον τελικό μπάσκετ με νίκη ΣΤΑ ΙΣΑ επί του Παναθηναϊκού κάνει την χθεσινή μέρα αξέχαστη.
Δεν άλλαξε η ιστορία της ΑΕΚ χθες στο μπάσκετ. Υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά ακόμη. Μια πρόκριση στον τελικό δεν κρίνει αν μια χρονια είναι πετυχημένη ούτε αλλάζει το στάτους μεταξύ ΑΕΚ και Παναθηναϊκού. Ομως χθες οι παίκτες της ΑΕΚ κατάλαβαν τι μπορούν να κάνουν όταν παίζουν με πάθος και στο 100% των δυνατοτήτων τους. Γιατί όπως λέγαμε και προ εορτής το Σάββατο, οι παίκτες της ΑΕΚ μπορεί να μην είναι επιπέδου Παναθηναϊκού όμως είναι καλοί παίκτες. Και κάποιοι ειναι πολύ καλοί. Επαιξαν σαν σκυλιά, εκμεταλεύτηκαν τα λάθη του ΠΑΟ και χωρίς να είναι σε τρομερή μέρα ή να έχουν κάποια φοβερή ευστοχία πέτυχαν μια τεράστια νίκη.
Μαζί με τους παίκτες κατάλαβαν σίγουρα και οι Ενωσίτες πόσο μπορούν να ανεβάσουν την ομάδα. Τέτοια έδρα δεν είχαμε ποτέ τα τελευταία τρία χρόνια και ο κόσμος ήταν ο πιο σημαντικός παίκτης. Γιατί σε κάθε δευτερόλεπτο οι παικτες της ΑΕΚ είχαν κάποιον να τους θυμίζει πόσο μεγάλη ομάδα εκπροσωπούν και έτσι ακόμη κι αν είναι λίγους μήνες στην ΑΕΚ να ξέρουν πως δεν μπορούν να επαναπαυτούν ούτε… δευτερόλεπτο. Σε καμία άμυνα, σε κανένα ριμπάουντ… Μας άξιζε ένας τελικός. Τον χάναμε κάθε χρόνο στην ίδια έδρα, από την ίδια ομάδα και πάντα στις λεπτομέρειες. Θα τον ευχαριστηθούμε. Και πιο πολύ ο Μάκης Αγγελόπουλος που χθες πήρε δύναμη όση δεν έχει πάρει όλα αυτά τα χρόνια από τότε ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να ξανακάνει την ΑΕΚ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ. Και τα καλύτερα έρχονται. Κρήτη ερχόμαστε… Και δεν είμαστε φαβορί.
Και μετά ήρθε η άλλη μεγάλη νίκη. Σε ένα παιχνίδι που όσοι ζήσαμε την χαρά του μπάσκετ ήμασταν ακόμη πιο κουμπωμένοι γιατί δεν έχουμε συνηθίσει τόσες χαρές μαζεμένες. Πιο πολύ δεν μπορούσε να στραβώσει το ματς αυτό από όσο στράβωσε με τον ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ Αραούχο που πριν αρχίσει το ματς είχε τόσα… νεύρα που έριξε μια μπουνιά. Μπορεί ο Ζαμπράνο να τον χτύπησε κι αυτός άσχημα πάνω στη φάση όμως εκεί πας πιο πέρα, ηρεμείς και μετά πιέζεις μήπως και πάρει κόκκινη ο άλλος ενώ έχεις σιγουρα φάουλ υπέρ και κίτρινη. Ηταν τραγική αντίδραση και σίγουρα πρέπει να πέσει ένα πρόστιμο γιατί τέτοια πράγματα όταν κυνηγάς τίτλο και κάθε βαθμός μπορεί να κάνει την διαφορά απλά ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ.
Ο μεγάλος παίκτης έκανε τη μεγάλη διαφορά. Το παιχνίδι ισορόπησε αριθμητικά και η ΑΕΚ με ένα ρεσιτάλ ψυχής και τακτικής στο δεύτερο ημίχρονο κατάφερε να φτάσει στη μεγάλη νίκη. Ολα τα παιδιά παίζοντας δύο ενενηντάλεπτα σε τέσσερις μέρες, οι περισσότεροι, έπαιξαν με αυτή την ψυχή που δίνει πρωταθλήματα. Ομως ο Ανέστης που έπαιζε με σοβαρό χτύπημα πάνω από μια ώρα και ο Σιμόες που κατάπιε όλο το κέντρο του ΠΑΟΚ και έδωσε και την ασίστ ήταν μαζί με τον Λιβάγια ένα δέκατο του κλικ πιο πάνω από τους άλλους. Ο Γκάλο κι ο Μπακάκης πάλι μαζί στην εντεκάδα και τρομεροί και οι δύο. Ο Λόπεζ κορυφαίο αριστερό μπακ του πρωταθλήματος by far. Βράνιες και Λαμπρόπουλος παλικάρια. Ο Γιόχανσον ήταν παντού. Ο Λάζαρος πηγή κινδύνων. Ηταν τόσο καλοί και σημαντικοί όλοι που ο Μανόλο δεν έκανε τρίτη αλλαγή. Γιατί ενώ ήξερε ποιον να βάλει δεν ήξερε ποιο να βγάλει…
Τεράστια νίκη. Και τώρα έχουμε διακοπή και αρκετό καιρό μπροστά για ξεκούραση και ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση. Και μια και είπαμε βελτίωση. Είναι ο ίδιος Ανέστης με αυτόν που ήταν πριν την αλλαγή προπονητή τερματοφυλάκων; Δεν νομίζω. Καλή Δευτέρα να έχουμε. Σήμερα τα περίπτερα θα μας χαμογελάνε