Μαρία Χρησταρά, Χριστουγεννιάτικη γιορτή…

0

Mην απομονωθείτε.

Με το λόγο, τη σιωπή, και την πράξη σας, σταθείτε πλάι σε κάποιον: στην μάννα σας,στον αδελφό σας, ή στο φίλο σας και προπαντός στα νεότερα παιδιά που περιμένουν από εσάς να δουν ,αν θα τους φράξετε ή θα τους ανοίξετε το δρόμο της ελεύθερης αναπνοής.

Ν.Μαρωνίτης
1968
Πρωί της Δευτέρας βρίσκομαι σε Δημοτικό Σχολείο της πόλης , για να παρακολουθήσω την εορτή των Χριστουγέννων.
Όλα σε τάξη

Είμαι πολύ τυχερή γιατί ο Αλκιβιάδης ο εγγονός μου είχε κάποιο ρόλο σε ένα σκετσάκι και με την κιθάρα του παίζει κάλαντα και ένα τραγούδι της κάτω Ιταλίας για να τιμηθεί η Ημέρα των Προσφύγων που γιορτάζονταν την προηγούμενη.
Τα παραπάνω λόγια του αειμνήστου καθηγητού της φιλοσοφικής Δ.Ν. Μαρωνίτη έρχονται στο μυαλό μου όταν σε ένα σκετς τα παιδιά της Β! ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ παρουσίασαν σε 10′ την ζοφερή κατάσταση που εχει διαμορφωθεί στη χώρα μας.
Τα βρήκα πολύ πιο ώριμα από ότι ήταν τα παιδιά μου, ακόμα και τα μεγαλύτερα εγγόνια μου όταν βρίσκονταν στην αντίστοιχη ηλικία.
Αφού είχε προηγηθεί η αναπαράσταση της γέννησης του Κυρίου,αφού οι καλλικάτζαροι χόρεψαν το τραγούδι των αφών Κατσιμίχα όλα πολύ καλά παρουσιασμένα ,ήλθε η έκπληξη.
Η Β!δημοτικού.
Στην σκηνή δύο αγγελούδια και ο καινούργιος Χρόνος , κατέβηκαν μια ημέρα πριν την Πρωτοχρονιά στη γη ,για να ελέγξει ο Χρόνος πώς είναι ο κόσμος και αν αξίζει να έλθει..
Το πρώτο που διαπιστώνουν είναι πως οι άνθρωποι ρίχνουν παντού τα σκουπίδια τ ους και μολύνουν τον πλανήτη με καυσαέρια από τα εργοστάσια .
“”Δεν έρχομαι στην γη την Πρωτοχρονιά δηλώνει ο νέος χρόνος “”όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που καταστρέφουν τον πλανήτη””
Κάτσε να δούμε και λίγο ακόμα τον κόσμο, του λένε τα αγγελούδια , μην πάρεις απόφαση αμέσως.
Εμφανίζονται τότε δύο τύποι σαν τους μαυραγορίτες στη σκηνή, συζητούν και υπερηφανεύονται για “τα λεφτά τους”ο μεν πρώτος εξηγεί , “πως κέρδισε πολλά(!!) από τα σάπια κρέατα που αγόρασε σε φθηνή τιμή από το εξωτερικό και τα μετα πούλησε εδώ σε πενταπλάσια τιμή .
Τα ίδια και ο άλλος καυχιόταν για κάτι παρόμοιο.
Ο νέος χρόνος απαγοητευμένος θέλει να φύγει και να μην ξανάρθει επί γης..Μα είναι δυνατόν να πλουτίζουν εις βάρος των συνανθρώπων τους διερωτάται.
Περίμενε του λένε οι άγγελοι να πάμε σε μια πολυκατοικία, να δούμε μέσα σε να σπίτι τι γίνεται, δεν είναι έτσι η κατάσταση, έτυχε.
Μέσα στο διαμέρισμα, βλέπουμε τώρα μια οικογένεια, να είναι προσηλωμένη στα κινητά, και ενώ πρέπει να κάτσουν στο τραπέζι για φαγητό , δεν κουνιούνται από την θέση τους για μην “”χάσουν τα λάικ.”” Μέσα στο σπίτι απομόνωση.
Προσπαθούν να συγκρατήσουν τον Χρόνο οι άγγελοι, ελπίζοντας πως εκεί που θα τον πάνε θα είναι όλα καλά..
Σε άλλο σπίτι,ο πατέρας φωνάζει στο παιδί του που φορά φανταχτερά ωραία ρούχα, κουνώντας το δάκτυλο , “”βρε αχάριστο τα έχεις όλα και είσαι συνεχώς παραπονεμένο, δεν έχεις παιγνίδια ,φαγητά , τι άλλο θέλεις “”
Το κοριτσάκι κλαίγοντας απαντά ,εσάς θέλω , δεν θέλω να λείπετε για να πάρει την απάντηση ” εάν δεν δουλέψουμε ,πως θα έχεις εσύ όλα αυτά αχάριστο””
Δεν θέλω τίποτα εσάς θέλω την αγκαλιά σας την αγάπη σας φωνάζει αυτό.
Ο Χρόνος απαγοητευμένος λέει: “”θα φύγω και δεν ξανάρχομαι ποτέ””
Κάτσε, να δούμε και άλλους ανθρώπους μπορεί να είναι καλύτεροι εκλιπαρούν οι άγγελοι.
Εμφανίζεται τότε ένας φτωχοντυμένος και ζητάει ελεημοσύνη από έναν πλούσιο , τον έμπορο με τα κρέατα, που κραδαίνει ένα μάτσο χαρτονομίσματα μπροστά στο πρόσωπο του του φτωχού λέγοντας , ” να πας να δουλέψεις βρε ,να πας να δουλέψεις” και διώχνει τον φτωχό από μπροστά του.
Δεν θα μπορούσε καλύτερα να έχει πει κάποιος τι συμβαίνει σήμερα στην κοινωνία που νοσεί βαρύτατα .
Εκεί θα έπρεπε να ήταν οι πολιτικοί για να μάθουν τι απασχολεί σήμερα την κοινωνία.
Άκουγες την φωνή Της και ανατρίχιαζες.
Πολιτική πράξη ήταν αυτό το σκετς από παιδιά της Β! Δημοτικού
Μόλυνση του περιβάλλοντος, αισχροκέρδεια, λατρεία του χρήματος ,αδιαφορία για τα παιδιά, εγκατάληψη, ανελεήμονες εγωπαθείς,καρφωμένοι στα κινητά και στα λαϊκ άνθρωποι.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως ειπώθηκαν από παιδιά της Β! Δημοτικού
Μια φωνή διαμαρτυρίας.
Μια πολιτική πράξη.
Την ακούτε.
Έφυγα με βαθιά πικρία, πόσο κάτω θα πάει ακόμα η κοινωνία.
Αν προστεθεί η βία, οι πόλεμοι, η αναξιοκρατία, τα οικονομικά σκάνδαλα…..
Κράτησα αυτό που στο τέλος είπαν οι άνθρωποι στον Χρόνο για να τον πείσουν να ανατείλει:
“” Έλα και σου υποσχόμεθα πως θα γίνουμε καλύτεροι ,θα τα αλλάξουμε όλα”
Λέτε ;
Μάλλον τον φράξαμε τον δρόμο τον νεότερων .
2α Δημοτικού , με ποιά φτερά θα πετάξουν.
Μ.Χρισταρά

Leave a Reply