Δράττομαι της ευκαιρίας να γράψω αυτό το άρθρο, με αφορμή την γενικότερη
παρηκμάζουσα κατάσταση που επικρατεί στο πάλαι ποτέ ακμάζων άκρο της Δυτικής
Κορινθίας, το Δερβένι.
Τη στιγμή που έχουμε ξεχάσει ως πολίτες τα δημόσια προβλήματα, ως λογικό επακόλουθο
της γενικότερης κατάπτωσης των ηθικών αξιών αλλά και της εσωστρέφειας που
δημιούργησε η οικονομική και υγειονομική κρίση στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία, γράφω
για την επανάσταση του αυτονόητου.
Σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα των δημοτών του παλαιού δήμου Ευρωστίνης, αυτή
γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη καθώς οι παραδοσιακοί πνεύμονες της τοπικής οικονομίας
– δημόσιες υπηρεσίες και τράπεζες- έχουν συρρικνωθεί ή μεταφερθεί σε άλλες πόλεις.
Οι πυλώνες της οικονομίας είναι δύο αυτή τη στιγμή που μπορούν να έχουν μέλλον. Την
αρχή την έχει ήδη κάνει ο τουρισμός σε ένα βαθμό. Κατά τη γνώμη μου, η αυξανόμενη τάση
των Airbnb καθώς και οι 2 επενδύσεις σε πιο μεγάλα ξενοδοχεία που θα γίνουν το επόμενο
διάστημα θεωρούνται πολύ σημαντικές. Δεν είναι όμως αρκετές για να φέρουν την άνοιξη
τη στιγμή που η πλειοψηφία δεν έχει τις απαραίτητες δεξιότητες να τις αξιοποιήσει.
Η παροχή κινήτρων από τον Δήμο για περαιτέρω επενδύσεις και η συνεργασία με τον
ιδιωτικό τομέα κρίνεται απαραίτητη για την βιωσιμότητα της περιοχής. Χαρακτηριστικά
μπορείτε να δείτε επενδύσεις που έγιναν στην εστίαση με συνεργασία δημοσίου και
ιδιωτικού τομέα και το αποτέλεσμα τόσο για την επιχείρηση όσο και για την περιοχή ήταν
άριστο.
Η αξιοποίηση δημοσίων κτιρίων όπως το Ειρηνοδικείο με την εμβληματική νομική ιστορία
που έχει το Δερβένι επίσης, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα στολίδι για την περιοχή και να
προσελκύσει εναλλακτικές μορφές τουρισμού.
Ακόμη, θα προσέθετα στις απαραίτητες ενέργειες που πρέπει να γίνουν, την προκήρυξη
επιμορφωτικών προγραμμάτων σχετικά με τον τουρισμό και το επιχειρείν, καθώς τα παιδιά
θεωρώ πως από μικρή ηλικία πρέπει να εισέρχονται στις έννοιες αυτές και να αποκτούν τις
απαραίτητες δεξιότητες.
Αριστοτέλης Παπαμετζελόπουλος
