Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την πρόσφατη δήλωση της κ. Σπυράκη, που κάλεσε την κυβέρνηση «να ζητήσει συγγνώμη από τους ηλικιωμένους στις ουρές των ΑΤΜ», και απορώ με το μέγεθος της κροκοδείλιας υποκρισίας και του όψιμου συναισθηματισμού για τα μια φορά κι έναν καιρό «τιμημένα γηρατειά» αυτού του τόπου.
Η Κωνσταντίνα είναι η πρώτη καλημέρα στην “Αυγή” και η χθεσινή συνοδευόταν από ένα αισιόδοξο χαμόγελο που της το είχαν χαρίσει τα πρωινά τηλεφωνήματα στα οποία είχε από νωρίς απαντήσει στο τηλεφωνικό κέντρο. «Ήταν όλοι ηλικιωμένοι και έλεγαν να μην φοβόμαστε όπως δεν φοβούνται και οι ίδιοι» ήταν το συμπέρασμα της Κωνσταντίνας από την πρωινή τηλεφωνική καταιγίδα. Συνταξιούχοι, λοιπόν, αυτοί που επικοινωνούσαν με την εφημερίδα, μεταφέροντας ένα μήνυμα δύναμης και αντοχής κόντρα στο κύμα της τρομοκρατίας που θέλει «ανήμπορους γέροντες και εξασθενημένες γερόντισσες να υποφέρουν στις ουρές των τραπεζών για ένα μερίδιο σύνταξης».
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την πρόσφατη δήλωση της κ. Σπυράκη, που κάλεσε την κυβέρνηση «να ζητήσει συγγνώμη από τους ηλικιωμένους στις ουρές των ΑΤΜ», και απορώ με το μέγεθος της κροκοδείλιας υποκρισίας και του όψιμου συναισθηματισμού για τα μια φορά κι έναν καιρό «τιμημένα γηρατειά» αυτού του τόπου. “Είναι δυνατόν να αφήνεις τον ηλικιωμένο με 120 ψωροευρώ την εβδομάδα;”, φωνάζουν αυτοί που επιμένουν πως ένας συνταξιούχος μπορεί και πρέπει να ζει 360 ευρώ τον μήνα. Με απλά μαθηματικά και μόνο να κρίνεις τον πόνο που τους έπιασε ξαφνικά, θα καταλάβεις πόσο ψεύτικο και φτηνό είναι το ενδιαφέρον τους. “Είναι δυνατόν να εξευτελίζεις ηλικιωμένους ανθρώπους βάζοντάς τους να περιμένουν στις ουρές των τραπεζών;” φωνάζουν αυτοί που τα τελευταία χρόνια δεν έκαναν τον κόπο να δικαιολογήσουν την πολιτική που έστελνε τους συνταξιούχους να σαρώνουν μετά το μεσημέρι τα απομεινάρια των λαϊκών αγορών και τα σαπάκια στη Βαρβάκειο.
Χόρτασαν από στήριξη και συμπαράσταση των σαμαροβενιζέλων όλα αυτά τα χρόνια οι γέροντες και οι γερόντισσες και τώρα αίφνης βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αναλγησία μιας παρέας ασεβών που βάλθηκε να τσαλαπατήσει την αξιοπρέπεια των τιμημένων γηρατειών. Ήταν λαϊκισμός, βλέπεις, τόσα χρόνια έτσι και τολμούσες να δείξεις ή και να μιλήσεις ακόμα για τους συνταξιούχους που μάζευαν τα μαρουλόφυλλα και τις πατημένες ντομάτες από τους δρόμους της λαϊκής προτού τα σαρώσει το σκουπιδιάρικο του δήμου και ήταν ευρωπαϊκή πολιτική τα ματωμένα πλεονάσματα. Ήταν λαϊκισμός βλέπεις οι διαμαρτυρίες των ηλικιωμένων στην αυξημένη συμμετοχή τους στα φάρμακα και ήταν εκσυγχρονισμός τα κατορθώματα του Άδωνι. Ήταν λαϊκισμός αν δεν γελούσες με το χιούμορ του Στουρνάρα για τα βάσανα της μάνας του και ήταν υπεύθυνη πολιτική τα χαράτσια και τα εκκαθαριστικά του τρόμου.
Πόσες συγγνώμες οφείλουν το κόμμα σας και τα δεκανίκια του, αγαπητή Μαρία, στους ηλικιωμένους που για μια πενταετία απουσίαζαν από το τηλεοπτικό κάδρο της φτώχειας και της εξαθλίωσης; Πόσες συγγνώμες οφείλουν άραγε στους ηλικιωμένους αυτού του τόπου όσοι με μια υπογραφή τούς καταδίκασαν σε παγωμένους και εξευτελιστικούς χειμώνες; Και όπως είπε και ένας εξ αυτών, «ας μου ζητήσουν πρώτα χίλιες συγγνώμες όλοι αυτοί και μετά ας μου πει κι ο Τσίπρας μία για την ουρά στην τράπεζα».
Πηγή: left.gr
