Ρήγας Φεραίος
Ω θρυλικέ στοχαστή Ρήγα Βελεστινλή
Εσύ ήσουν πρόδρομος της Επανάστασης του 1821
Απ’ τα κηρύγματά σου στάλαζε της λευτεριάς ο πόθος
Και της δόξας γλυκά σ’ αγκάλιαζε ο ανθηρός ο κόρφος.
Όταν τον Θούριο σου τραγουδούσες στις συνάξεις
Ύμνος λεβέντικος, πατριωτικός κι επαναστατικός
Πλημμύριζε το ανάκτορο του Σουλτάνου αναταράξεις
Και φλεγόταν ο ουρανός και ψυχωνόταν ο λαός.
Στην Τεργέστη σε συνέλαβαν σ’ ένα ξενοδοχείο
Κι ήταν χειμώνας βαρύς κι έκανε τσουχτερό κρύο
Ύστερα σιδηροδέσμιο σ’ οδήγησαν νύχτα στη Βιέννη
Κι η πλάση στέναζε σκυθρωπή και πληγωμένη.
Από κει σε παρέδωσαν στων Τούρκων τα χέρια
Και ’κλαιγαν τα βουνά και δάκρυζαν τα περιστέρια
Σε φυλάκισαν στον Πύργο Νεμπόισα στο Βελιγράδι
Και σε βασάνιζαν συνέχεια μες στο βαθύ σκοτάδι.
Ω ηρωικέ επαναστάτη Ρήγα Βελεστινλή
Σε στραγγάλισαν ένα κατάμαυρο του Ιουνίου βράδυ
Και πέταξαν στον Δούναβη τ’ αλύγιστό σου το κορμί
Των σκλαβωμένων Ελλήνων σπάραζε το φυλλοκάρδι.
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Ω Γέρο του Μοριά κι ηρωικέ αρχιστράτηγε της Επανάστασης του 1821
Στο Ραμαβούνι άνοιξες τα φωτερά σου μάτια μέσα σ’ ενός δέντρου τη σκιά
Η λεβέντική σου κορμοστασιά ποτέ δεν προσκύνησε μπροστά σε κανέναν
Και τ’ όνειρό σου για τη λευτεριά μες στα στήθια σου τ’ αντρειωμένα.
Εσύ ηγήθηκες της μεγάλης νίκης στο Βαλτέτσι με σχέδιο καλοζυγισμένο
Κι όταν μπήκες στην Τριπολιτσά έκοψες τον πλάτανο τον αιματοποτισμένο
Τα κόκκινά του φύλλα σκόρπισαν απ’ τ’ αγέρα τα πνευμόνια τα οργισμένα
Και της ημισελήνου το γιαταγάνι μες στο γλαυκό ποτάμι τσακισμένο.
Ω Γέρο του Μοριά και θρυλικέ αρχιστράτηγε της Επανάστασης του 1821
Όταν ο στρατός σου νίκησε στα Δερβενάκια δάκρυσε από χαρά η Παναγιά
Απ’ τα ουράνια τα γαληνεμένα ξεχύνονταν πάλλευκα πουλιά ένα ένα
Και μες στην καλοκαιριά ρόδα άνθιζαν στων Ελλήνων την καρδιά.
