Της Γιώτας Μπάγκα
Μπορεί κανείς να συγχωρήσει τη σκληρότητα σ’ έναν πολιτικό. Μπορεί να ανεχτεί την ανικανότητα σ’ έναν δήμαρχο… Αυτό που δεν μπορεί πλέον κανείς να κάνει είναι να αποδεχτεί την έλλειψη οράματος, την απουσία προγράμματος, την παντελή άγνοια των ζητημάτων που αφορούν την περιοχή που αυτός ζητά να διοικήσει.
Ο κ. Νίκας ανακοινώθηκε ως επιλογή της ΝΔ ήδη από τον περασμένο Αύγουστο, σε μια στιγμή ισχύος του κόμματος. Από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα είχε άφθονο χρόνο αφ’ ενός να εκπονήσει ένα πρόγραμμα που να αναδεικνύει τους στόχους και τις προτεραιότητές του, να χαράξει την επικοινωνιακή πολιτική του και αφ’ ετέρου να στελεχώσει το ψηφοδέλτιό του με τα καλύτερα στελέχη από τις τοπικές κοινωνίες που αυτοβούλως και χωρίς πιέσεις θα προσέρχονται στο ψηφοδέλτιο με χαρά, αλλά χωρίς εγγυήσεις και ανταλλάγματα και μελλοντικές υποσχέσεις. Δεν έκανε ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Όσον αφορά το δεύτερο ο κ.Νικας δεν πιστεύει ο ίδιος στους ανθρώπους του και την ομάδα του…
Όσον αφορά το πρώτο, δηλαδή το πρόγραμμα και την επικοινωνία του, ας εξετάσουμε μερικά σημεία με νηφαλιότητα (διανοητική και ηθική): 1) Ο δήμαρχος μιλά για μεγάλα έργα. Δεν μας έχει όμως πει ακριβώς ποια μεγάλα έργα εννοεί, ας πούμε για την Κορινθία. Τι συγκεκριμένα προτίθεται να κάνει;
1) Ο δήμαρχος μιλά για μεγάλα έργα. Δεν μας έχει όμως πει ακριβώς ποια μεγάλα έργα εννοεί, ας πούμε για την Κορινθία. Τι συγκεκριμένα προτίθεται να κάνει;
2) Πώς ορίζει το μεγάλο; Γιατί σαφώς τον 21ο αιώνα δεν μπορούμε να είμαστε ασαφείς, γενικοί και αόριστοι
3) Δεν μας λέει ποια από τα μικρά έργα που έκανε η Περιφέρεια Πελοποννήσου και ο Πέτρος Τατούλης δεν θα έκανε ο ίδιος. Συγκεκριμένα…
4) Πώς απαντά στην επιφύλαξη ότι ο προσανατολισμός αποκλειστικά σε μεγάλα έργα εξυπηρετεί αποκλειστικά τους μεγαλοεργολάβους;
Ας έρθουμε τώρα στην επικοινωνία: Ταιριάζει σ΄ ένα σύγχρονο ευρωπαϊκά προσανατολισμένο, μεγάλο κόμμα να εκπροσωπείται από έναν άνθρωπο που έχει επιλέξει τον αρνητισμό και τη μιζέρια; Ταιριάζει στο μεγάλο κόμμα της ΝΔ να κατέρχεται στον αυτοδιοικητικό στίβο , ένας άνθρωπος που μοναδική του ρητορική είναι η επίθεση στον πολιτικό του αντίπαλο;
Και ας πάμε πιο βαθιά, πιο επώδυνα:
Είναι ο κ. Τατούλης ο μόνος του αντίπαλος; Ο κ. Νίκας εκπροσωπεί τη ΝΔ και χαϊδεύει σχεδόν τον κ. Δέδε που κατέρχεται ως η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ του βασικού αντιπάλου της ΝΔ.
Και πώς εξηγείται στα πάνελ οι βουλευτές της ΝΔ να κατακεραυνώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τις πολιτικές του και ο κ. Νίκας αντί να στρέφεται στον πολιτικό εχθρό του κόμματος που εκπροσωπεί, να στρέφεται κατά του ανεξάρτητου Πέτρου Τατούλη;
Μήπως στην κεντρική πολιτική σκηνή είμαστε ΑΝΤΙΣΥΡΙΖΑ αλλά στις αυτοδιοικητικές είμαστε απλώς αντιτατούλη; Πώς πραγματικά εξηγείται μια τέτοια αντίφαση; Κατά τη γνώμη μου εξηγείται μόνο από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη υποψηφιότητα είναι παρωχημένη και σε καμιά περίπτωση δεν ταιριάζει στο μεγάλο φιλοευρωπαϊκό κόμμα.
Υπάρχει ωστόσο άλλο ένα επιχείρημα που συνηγορεί στην εκτίμησή μου για το παρωχημένο: Όποιος διοικήσει την Πελοπόννησο οφείλει να έχει διαμορφώσει αυτό που λέμε Πελοποννησιακή συνείδηση.
Να έχει ενδιαφέρον και διάθεση προσφοράς που να υπερβαίνει τα στενά τοπικά του πλαίσια και να διαχέεται ευρύτερα. Ο δήμαρχος έχει αποδείξει πως αυτό δεν ισχύει. Όταν δεν διαθέτεις τις τεχνικές σου υπηρεσίες σε όμορους δήμους που στο ζητούν, γιατί τις έχουν ανάγκη, δεν μπορεί να διαθέτεις συνείδηση Πελοποννησιακή.
Κι αν δεν διαθέτεις, τότε δεν μπορείς να δείξεις την ανθρωπιά, την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη που πρέπει να διαθέτει, όχι μόνο κάθε σύγχρονος πολιτικός, αλλά και κάθε αυτοδιοικητικός του 21
Όποιος διοικήσει την Πελοπόννησο οφείλει να έχει διαμορφώσει αυτό που λέμε Πελοποννησιακή συνείδηση.
Γιατί τελικά αυτό είναι το διακύβευμα των εκλογών της 26ης Μαΐου: θέλουμε να διοικηθούμε ως προτεκτοράτο ή έχουμε ανάγκη μια διοίκηση ανθρώπινη, ευήκοη στις ανάγκες και τα προβλήματα όσο μικρά ή μεγάλα κι αν είναι;
