29 Μαϊου 1453: Η Πόλις εάλω
Ένα γεγονός που όχι μόνο συντάραξε τον Ελληνισμό αλλά και επηρέασε ολόκληρη την Ευρώπη. Με αφετηρία της άλωση της Πόλης αρχίζει η περίοδος της Τουρκοκρατίας, μια μακρά περίοδος βασανιστηρίων, εξευτελισμών, διωγμών.
Κι όμως οι Έλληνες κατάφεραν το ανθρωπίνως αδύνατον. Μετά από αιώνες υποδούλωσης βρήκαν το σθένος να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους και να δημιουργήσουν κράτος.
Όμως Ο ΞΕΣΗΚΩMΟΣ δεν ήταν ένα γεγονός που επήλθε ξαφνικά και αναίτια. Κανένας αγώνας δεν διεκδικείται χωρίς όραμα, χωρίς πίστη σε αξίες και ιδανικά. Πρόδρομοί του ήταν οι φορείς της εκπαίδευσης και ο κλήρος. Ο Θούριος του Ρήγα εμπνέει, όπως και ο μαρτυρικός του θάνατος. Τα κηρύγματα του Κοραή και οι διδαχές του Κοσμά του Αιτωλού εμψυΧώνουν τους Έλληνες να διεκδικήσουν την ελευθερία τους, αφού όμως πρώτα ιδρύσουν σχολεία.
Παιδεία και εκκλησία γίνονται οι στηλοβάτες ενός λαού που τον επανασυνδέουν με την μακραίωνη παράδοσή του, που επικαιροποιούν την -από πολλούς αμφισβητούμενη τότε- ελληνικότητά του και ενισχύουν την πίστη του στις αξίες του.
Από το Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ των Σπαρτιατισσών έως το σύνθημα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ, οι Ελληνες γνωρίζουν πως μόνο με την αυτοθυσία θα κερδίσουν την τιμή και την αξιοπρέπειά τους. Μαρτυρικός και ο θάνατος του Αθ. Διάκου, που την ύστατη στιγμή προοιωνίζεται τη νίκη των Ελλήνων, μα ο θάνατος για την πατρίδα είναι πρωτίστως ιερός.
Στις ίδιες αξίες στηρίχτηκαν οι αγράμματοι εκείνοι αγωνιστές Έλληνες όταν ψήφισαν το πρώτο τους – φιλελεύθερο το χαρακτηρίζουν οι ιστορικοί- Σύνταγμα, στην Επίδαυρο, το 1822, που παρά την αγραμματοσύνη τους αποδείκνυαν για ακόμα μια φορά στα ευρωπαϊκά έθνη πως θέλει ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΝ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Το 1821 αποτελεί κορυφαίο ιστορικό γεγονός που καθόρισε τη μορφή του κράτους μας σήμερα. Φυσικά, δεν λείπουν και οι αντιξόοτητες, δεν λείπουν τα μίση και οι διχόνοιες.
Αν θέλουμε να κρατήσουμε κάτι από αυτό τον Αγώνα των προγόνων μας ας είναι η πίστη τους στις αξίες μας. Τη σχέση μας με αυτές τις αξίες οφείλουμε και σήμερα να επικαιροποιήσουμε. Δυστυχώς, ο Αγώνας για την Ελευθερία δεν τέλειωσε. Συνεχίζεται και σήμερα, στο παρόν μας. Ας αναλογιστούμε πόσα δεσμά φυλακίζουν την ελευθερία του πνεύματος και της ψυχής μας. Ας συλλογιστούμε ποια μηνύματα φτάνουν στα αυτιά και στα μάτια των παιδιών μας καθημερινά, μηνύματα που τα εξοικειώνουν με τη βία και τη σκληρότητα, μηνύματα που η παιδική ψυχή δεν μπορεί ακόμα να φιλτράρει, αλλά τα απορροφά αβίαστα μέσα της, δίχως εμείς να παρεμβαίνουμε. Φθίνει η εθνική μας συνείδηση, γιατί μαζί της μαραίνεται και η μνήμη, η μνήμη του λαού μας.
Αλλά τα πιο μεγάλα θαύματα συμβαίνουν μέσα στα σχολεία. Εκεί που χτυπά ο παλμός της νεανικής ψυχής, που αναζητά τον προσανατολισμό της. Είναι καιρός πια για εμάς, τους εκπαιδευτικούς, και για εσάς τους γονείς, αρωγούς της εκπαιδευτικής μας προσπάθειας, να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους της παιδείας που θέλουμε να λαμβάνουν τα παιδιά μας. Χωρίς εθνικιστικές εξάρσεις και μεγαλοστομίες, οφείλουμε να επανασυνδεθούμε με τις ρίζες μας.
ΟΙ ΚΑΙΡΟΊ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΊ.
γράφει η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΤΣΟΓΛΟΥ