Διάβασα σε αθηναική εφημερίδα ότι στην Ελλάδα φτάσαμε να έχουμε 7 διδάκτορες πανεπιστημίου ανά 1000 κατοίκους και πως περίπου το 87% από αυτά τα διδακτορικά έχουν γίνει στην Ελλάδα. Μαγικά τα νούμερα, μαγικά τα ποσοστά και πιθανότατα μαγικές οι διαδικασίες παραγωγής διδακτόρων μας φέρνουν στο μυαλό μερικές ερωτήσεις.
Που βρίσκονται χρήματα για μεταπτυχιακή έρευνα όταν η προπτυχιακή εκπαίδευση ακόμα πάσχει και οι περισσότεροι πανεπιστημιακοί και φοιτητές μιλάνε για υποβάθμιση σπουδών και πτυχίων ; Πόσο ουσιαστική έρευνα γίνεται από τους υποψήφιους διδάκτορες;
Που βρίσκουν τα χρήματα οι οικογένειες για να υποστηρίζουν τουλάχιστον 4 με 5 μεταπτυχιακά χρόνια αφοσιωμένης σοβαρής έρευνας των παιδιών τους ;
Πως αξιοποιούνται οι κάτοχοι διδακτορικών τίτλων στην Ελλάδα της κρίσης όταν γράφεται πως οι καταρτισμένοι φεύγουν από την Ελλάδα αναζητώντας καλύτερη τύχη στο εξωτερικό ;
Ο δήμος Κορινθίων έχει 60000 πληθυσμό που σημαίνει ότι πρέπει να διαθέτει περίπου 400 κατόχους διδακτορικών πτυχίων και αναλογικά πάνω από 1000 μεταπτυχιακά. Που βρίσκονται όλοι αυτοί ;
Πως γίνεται οι γονείς να παράγουν διδάκτορες πανεπιστημίου αλλά η κοινωνία να ψηφίζει αποφοίτους λυκείου, δημοσίους υπαλλήλους με απλά πτυχία και να τους δίνει αρμοδιότητες διοίκησης και αξιώματα ;
Πως γίνεται δήμαρχοι με πτυχία να εκλέγουν ανθρώπους μειωμένων σπουδών και κατάρτισης και να μην αξιοποιούν νέους ανθρώπους με μεταπτυχιακές σπουδές ;
Πιθανότατα η παραγωγή των μεταπτυχιακών τίτλων στην Ελλάδα να έχει γίνει απλή διαδικασία γιατί η ποσότητα δε δείχνει να έχει κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα στη κοινωνία των ανέργων και της μη ανάπτυξης. Σκεφτείτε ότι ονόματα όπως Βαρουφάκης, Τσακαλώτος, Στουρνάρας κλπ είναι καθηγητές Πανεπιστημίου στην Αθήνα.
Έχω την εντύπωση ότι το ελληνικό μπέρδεμα της πολιτικής εντός της επιστήμης απαξιώνει περισσότερα τα πράγματα. Δε ξεχνάμε βέβαια ότι ζούμε σε μία Ελλάδα που ο άνεργος προτιμά να πίνει καφέ παρά να πάει να μαζέψει ελιές για 30 ευρώ μεροκάματο. Κι αυτό όμως, η πολιτική το έφτιαξε, όχι η επιστήμη.
Καλή χρονιά σε όλους με την ευχή να μην υπάρχουν «δικά μας» παιδιά αλλά παιδιά μορφωμένα, γερά και επαγγελματικά αστέρια.
Σας υπόσχομαι να συνεχίσω να γράφω ελεύθερες σκέψεις και το 2017.
Θ.Τ
