του Λάμπρου Κωστάρα, Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού & Μηχανικού Η/Υ
Με κάλεσαν πρόσφατα σε ένα σχολείο της Αθήνας να μιλήσω μία ώρα σε μία εκδήλωση για επαγγελματικό προσανατολισμό στα παιδιά. Πήγα με χαρά και έμαθα ότι στην περιοχή έχει αναπτυχθεί ένα κίνημα “δε χρησιμοποιώ ακριβό smartphone αλλά το παλιό φτηνό κινητό που δεν μπαίνει στο ιντερνετ”. Η άποψη των παιδιών ήταν “άντε να χρησιμοποιήσω τη φωνή, άντε και ένα γραπτό μήνυμα σα ραβασάκι”, τα υπόλοιπα να τα κάνουμε παρέα, μαζί και όχι ο καθένας μόνος του στο τηλέφωνό του. Να βρισκόμαστε να μιλάμε, να κοιταζόμαστε και όχι να είμαστε στο ίδιο τραπέζι και να κοιτάμε τις οθόνες μας. Να μη ξοδεύουμε υπέρογκα ποσά κυνηγώντας το νέο μοντέλο.
Απέναντί τους το κίνημα των άλλων παιδιών με τα πανάκριβα εξελιγμένα smartphones. Απίστευτα παραγωγική “μάχη”, ότι χρειαζόμουνα για πάσα ώστε να μιλήσω για ανθρώπινες ικανότητες και αξίες. Να μιλήσω για τα core values … Να μιλήσω για εκείνα τα ουσιαστικά που συνδέουν και φτιάχνουν ομάδες με στόχους με ισότιμη συμμετοχή, με brainstorming, με συλλογική δουλειά … Κάτι από σύγχρονο μάνατζμεντ όπως το βιώνεις είτε ως μονάδα είτε ως εταιρεία. Οχι στη θεωρία αλλά στη πράξη.
Στο τέλος κατάλαβα ότι τα παιδιά ήθελαν να φτιάξουν το δικό τους cloud … Ετοιμοι για start ups οι πιτσιρικάδες … έχουν γυρίσει τη πλάτη σε εκείνα τα έτοιμα των λίγων και αστέρων … θέλουν ρόλο και αποτέλεσμα, όχι να ακολουθούν χωρίς αιτία. Θέλουν σχέσεις win-win …
Τελικά άλλος πήγε να διδάξει, άλλος διδάχθηκε … 360 μοίρες αξιολόγηση και συμμετοχή το λέμε στις εταιρείες … Είναι πολύ πιθανό η τοπική πολιτική να είναι πλήρως ασύμβατη και παρωχημένη. Ο ουρανός πάντα είχε πολλά όμορφα αστέρια … όχι λίγους θορυβώδεις κομήτες …
