Της Γιώτας Μπάγκα, πολιτευτή της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Κορινθίας
Χθες, 8 Μάιου γιορτάσαμε τη Μάνα. Δεν χρειάζεται να πω σε κανένα πως μάνα θα πει ζωή, θα πει αγάπη, θα πει στοργή, θα πει ελπίδα…. Αυτό που νιώθω την ανάγκη να πω με την ιδιότητα της πολύτεκνης μάνας και ενεργού πολίτη είναι η εγκατάλειψη της μάνας και του παιδιού από το κράτος . Τι κι αν το Σύνταγμά μας στο άρθρο 21 ορίζει πως η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος,η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους; Τι κι αν στο άρθρο 25 της Οικουμενικής διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου σημειώνεται: « 1. Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στο ίδιο και στην οικογένειά του υγεία και ευημερία, ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη, απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες και κοινωνική ασφάλιση. Έχει επίσης δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την ασθένεια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα για να συντηρηθεί, εξαιτίας περιστάσεων ανεξάρτητων από τη θέλησή του. 2. Η μητρότητα και η παιδική ηλικία δικαιούνται ειδική μέριμνα και περίθαλψη. Όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν έχουν γεννηθεί εντός ή εκτός γάμου, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία»;
Διερωτώμαι αν υπάρχει τουλάχιστον ένας Έλληνας πολίτης που να πιστεύει ότι τα παραπάνω άρθρα έχουν την οποιαδήποτε ισχύ.
Είναι γνωστό και αποδεκτό εδώ και δεκαετίες ότι η Πολιτεία – στα πλαίσια της υποχρέωσής της για την τήρηση του Συντάγματος και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- οφείλει : τουλάχιστον 1) να ενισχύει οικονομικά τους πολύτεκνους και τις μονογονεϊκές οικογένειες και 2) να δείχνει μέριμνα για τη φύλαξη των βρεφών και των μικρών παιδιών. Για πρώτη φορά – με την αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση- τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Οι πολύτεκνοι καταγγέλλουν ότι εισέπραξαν το μισό από το επίδομα που δικαιούνται και ο Υπουργός Παιδείας θέλει να τελειώνει με το θεσμό των ολοήμερων σχολείων.
Δεν χρειάζεται, νομίζω, να αναφερθώ στις συνέπειες αυτών των πρακτικών: οικονομική ασφυξία των πλέον ευάλωτων ανθρώπων και πίεση της εργαζόμενης μητέρας να πάρει το παιδί της στις 13. 15 από το σχολείο με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το δικάιωμά της να εργάζεται…
Αυτό επίσης που με ενοχλεί βαθύτατα είναι η υποκρισία των κυβερνώντων οι οποίοι κόπτονται δήθεν για τους ευάλωτους αλλά στην πραγματικότητα καταλύουν και τα τελευταία μέτρα που υπήρχαν για την προστασία τους. Με γκεμπελικά οργανωμένο λαϊκισμό πασπαλισμένο με γερές δόσεις μεσσιανισμού, τους παρακολουθούμε να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την σωτηρία μας και ταυτόχρονα να ψηφίζουν και να αποφασίζουν μέτρα που το ένα μετά το άλλο επιτίθενται στους ευάλωτους αλλά και σε ό, τι έχει μείνει όρθιο ακόμα στην ελληνική οικονομία και κοινωνία: τον νέο επιστήμονα ή τον επαγγελματία , εκδηλώνοντας την απέχθεια και τη θανατηφόρα αλλεργία τους σε κάθε τι που μπορεί να αναζωογονήσει την ελληνική οικονομία: τις επενδύσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα ενισχύσουν το Κράτος Πρόνοιας.
Η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή και τα 153 ΝΑΙ αποδεικνύουν την αλήθεια των επιχειρημάτων μου και τη ζοφερή πραγματικότητα που διαγράφεται μπροστά μας. Γιατί, αυτό που διαγράφεται είναι ένα μέλλον σκληρού κρατισμού, φαυλοκρατίας, λαϊκισμού, και ταυτόχρονα ένα μέλλον τριτοκοσμικό…. Ένα μέλλον που οι λέξεις θα έχουν χάσει το νόημά τους, ένα μέλλον που η φτωχοποίηση ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων του πληθυσμού θα ονομάζεται δικαιοσύνη, ένα μέλλον αδιαφορίας για κάθε τι ουσιαστικά αναπτυξιακό, ένα μέλλον απουσίας του Κράτους , όπου όποιος θέλει θα κλείνει τις σιδηροδρομικές του γραμμές και θα αποκόπτει τις εμπορικές του δραστηριότητες για όσο θέλει, ένα μέλλον όπου οι γείτονές μας θα βολτάρουν ανενόχλητα στον αέρα και στην θάλασσά μας, ένα μέλλον που δεν θα έχεις το δικαίωμα να γεράσεις με αξιοπρέπεια….
Ως μάνα θέλω να παραδώσω στα παιδιά μου ένα καλύτερο κόσμο από αυτόν που μου παρέδωσε ο πατέρας μου και απογοητεύομαι που δεν μπορώ, Ως εκπαιδευτικός θέλω να διδάξω τους μαθητές μου να μάχονται για τη Δημοκρατία αλλά με πνίγει ο λαϊκισμός, ως πολιτευτής θέλω να φωνάξω κατά του ψεύδους και της υποκρισίας αλλά είμαι σίγουρη πως τις φωνές μου θα καλύψουν οι αλαλαγμοί των βανδάλων, αυτοί οι αλαλαγμοί που στις προηγούμενες εκλογές μας αποκαλούσαν προδότες και γερμανοτσολιάδες…. Άρα ποιο να είναι αυτή τη στιγμή των 153 ΝΑΙ το πραγματικό νόημα της λέξης προδοσία;
