Κύριε Αντιπρόεδρε, με όλο τον σεβασμό που έχω στο πρόσωπό σας, αν κάποιος άκουγε την ομιλία σας και έπρεπε να της βάλει βαθμό, θα της έβαζε, όπως έλεγαν στην έκθεση, «μηδέν», γιατί ήσασταν εκτός θέματος. Ήσασταν εκτός θέματος διότι η Νέα Δημοκρατία κατέθεσε μια πρόταση δυσπιστίας κατά ενός Υπουργού. Με μια επιχειρηματολογία την οποία εξηγήσαμε με απόλυτη σαφήνεια. Διότι θεωρούμε τη συμπεριφορά του κ. Πολάκη ευθέως προσβλητική για τη δημοκρατική τάξη. Και αυτό το θεωρούμε ακόμα πιο σημαντικό από τα οικονομικά ζητήματα τα οποία εσείς θίξατε. Γιατί, κ. Δραγασάκη, δεν αφήνετε να συζητηθεί η πρόταση δυσπιστίας ως πρόταση δυσπιστίας και μετά να έρθουμε στη Βουλή με δική σας πρωτοβουλία, να συζητήσουμε για την Ευρώπη, για τις ευρωεκλογές; Θα σας πω γιατί. Γιατί φοβάστε. Φοβάστε ότι μέχρι και οι βολικοί και συνεργάσιμοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μην αντέξουν σε μια ψηφοφορία που θα αφορά μόνο τον κ. Πολάκη να ακολουθήσουν την κυβερνητική γραμμή και να εκφραστούν με αυτόν τον τρόπο, αλλά ότι θα ψηφίσουν όπως στην πραγματικότητα αισθάνονται. Πράγματι, ο Πολάκης δεν είναι δικό μας πρόβλημα, δικό σας πρόβλημα είναι. Είναι δικό σας πρόβλημα, αλλά είναι πρόβλημα συνολικά και της ελληνικής κοινωνίας.
Και βέβαια, δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο -και κλείνω με αυτό κ. Πρόεδρε- το γεγονός ότι ο λαλίστατος κ. Τσίπρας, ο οποίος επιδιώκει συνέχεια αντιπαραθέσεις, ανέθεσε σε εσάς να πιείτε το πικρό ποτήρι, να ανεβείτε στο βήμα και με εμφανή τη δυσκολία στα λόγια σας, να υπερασπιστείτε αυτήν την πολιτική επιλογή. Ο ίδιος απέδρασε για άλλη μια φορά από τη Βουλή, όταν γνώριζε ότι θα ξεκινούσε αυτή η συζήτηση τη Δευτέρα, για να πάει να κάνει μια ομιλία στην άλλη άκρη της πατρίδας μας. Εν πάση περιπτώσει, όμως, κ. Δραγασάκη καταλαβαίνω τη δύσκολη θέση στην οποία και εσείς έχετε περιέλθει προσωπικά. Είστε ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, όπως πιστεύω ότι αξιοπρεπείς είναι και αρκετοί συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορούν να ταυτιστούν με αυτό το οποίο εκφράζει ο «πολακισμός» τον οποίον έχει αγκαλιάσει ο κ. Τσίπρας. Κατά συνέπεια δεν μπορώ να μην κλείσω αφιερώνοντάς σας τους στίχους του Καβάφη: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις».
