Στον ιδιωτικό τομέα μάθαμε να αξιολογούμε εκ του αποτελέσματος και το αποτέλεσμα στη Κόρινθο, και το 2015, δεν είναι καλό.
Ταξιδεύω πολύ και ταξιδεύω χρόνια. Όχι από ματαιοδοξία, όχι από αναζήτηση, έτυχε. Συνέβη να γίνω πολίτης του κόσμου μέσα από τη ακαδημαϊκή γνώση και την αναζήτηση για δουλειά.
Για πολλά χρόνια γυρίζω να κρυφτώ στις γειτονιές που μάτωσα γόνατα και σημάδευα με τη μπάλα το επτάπετρο. Ευαισθησίες ? Μπα … ούτε καν … Τύψεις και ανομολόγητο κρυφτό από τη διεθνή πέτρα σε κάνει να τρέχεις να βρεις προστασία εκεί που μεγάλωσες.
Εσύ ο ισχυρός που περπατάς στη πόλη και ανακαλύπτεις χαμόγελο και ελπίδα στα ζαρωμένα χέρια που κάποτε σου μετρούσαν γλυκές δραχμές για να πάρεις μια σάμαλη έξω από το σχολείο.
Μέχρι πέρυσι που δίπλα στο τζάκι έρχεται η αιώνια παρηγοριά, η μάνα. Εκείνη που θες να της αρπάξεις τα χρόνια να τα φορτώσεις σε σένα. Αυτή που όταν μιλάει ξαναγεννιέσαι.
Μιλούσαμε για όλα, τα καλά, τα άσχημα, την ελπίδα και ξάφνου γυρνάει και μου λέει «ρε αγόρι μου θυμάμαι τότε που σε πήγαινα με το ποδηλατάκι στα Περιβολάκια … όσο περνάει ο καιρός ασχημαίνει η πόλη … γίνεται πιο δύσκολη».
Να πως βγαίνουν οι τύψεις, να πως σκληραίνει η σκέψη. Κάθε φορά που επιστρέφω περνάω μέσα από το κέντρο σα να θέλω να βεβαιώσω ότι όλα είναι στη θέση τους, πριν καλά καλά τρέξω στη φαμίλια να δω τις φάτσες που με περιμένουν.
Κάθε φορά οδηγάω και στο παμπρίζ η όψη της μάνας και η κάτωψι της τοπικής πολιτικής αλήθειας. Δικαίως η πολιτική χαρακτηρίζεται η πρώτη των επιστημών, δικαίως απαξιώνεται στη συνείδηση του απλού ανθρώπου όπως είμαι εγώ.
Στον ιδιωτικό τομέα μάθαμε να αξιολογούμε εκ του αποτελέσματος και το αποτέλεσμα στη Κόρινθο, και το 2015, δεν είναι καλό.
Συνεχίζουν οι διοικούν άνθρωποι που πάντα και μόνο διαχειρίστηκαν δημόσιο πλούτο και χρήματα και αγωνίες πολιτών, άνθρωποι που δεν έχουν επενδύσει από τη τσέπη τους, δεν έχουν παράγει πλούτο και δεν έχουν δημιουργήσει στελέχη.
Η διαπλοκή και η λογική της παρέας έχει ποτίσει ως κουλτούρα την πόλη και προηγείται διαρκώς η προσωπική αγωνία και μικρά εφήμερα ατομικά κέρδη. Λίγα μέτρα ασφαλτόστρωση το Σάββατο των εκλογών, λίγες δραχμές και ένα πρόστιμο αρκούν να καταργήσουν τη συλλογική συνείδηση και αυτοεκτίμηση.
Δύο ασαφείς υποσχέσεις αρκούν να διατηρήσουν τη νόμιμη κομπίνα ως κεφάλαιο κίνησης της κοινωνίας. Η ανθρώπινη αγωνία δεν έδειξε να εγείρει κοινωνική αντίδραση αλλά εσωστρεφή λειτουργία προς δόξα και χάρη του τοπικού συστήματος εξουσίας που έχει καταργήσει την τοπική δημοκρατία και τους θεσμούς.
Το τοπικό σύστημα είναι πολυχρωματικό αλλά πρωτίστως αναδεικνύει τηνανυπαρξία της όποιας δήθεν αριστερής και προοδευτικής παρουσίας η οποία χρησιμοποιεί την ιδεοληψία ως βάρκα διαφοροποιημένης πολιτικής επιβίωσης μιας άλλης παρέας αδιαφορώντας για την ίδια τη κατάργηση της δημοκρατίας που συμβαίνει δίπλα της, ευτυχώς μερικές φορές άθελά της.
‘Ομορφα και καθαρά μυαλά απασχολούνται στο αόριστο και ανώδυνο γενικό διότι στη πόρτα τους παραμονεύει το τοπικό σύστημα για το οποίο δεν μιλάνε, ίσως τους βολεύει κιόλας. Η επιβίωση και η ανάγκη κλείνει στόματα, ακόμα και όσα έχουν να πουν και να κάνουν.
Για μερικούς άλλους η ιδεοληψία είναι συνώνυμο της οργής που λειτουργεί επίσης ως άριστο εργαλείο υπέρ του τοπικού συστήματος. Το μυαλό ασχολείται με τα «μεγάλα» και αγνοεί τα τοπικά μικρά που συνθέτουν τα «μεγάλα».
Οι προηγούμενες δύο διαπιστώσεις είναι σημαντικές για την τοπική κοινωνία διότι αφενός η νόμιμη κομπίνα και διαπλοκή συνεχίζει ανενόχλητη σε αποσπασματικές, άτακτες ενέργειες δαπάνης δημόσιου πλούτου σε προτεραιότητες ή παρεμβάσεις που ορίζονται από πολιτικές παρέες, χωρίς αποτέλεσμα ουσίας για την πόλη αφετέρου η οργή και η επιθυμία να τιμωρηθεί το γενικό προηγείται της απαραίτητης ανάγκης για ανάπτυξη και δουλειές.
Ακατάλληλοι άνθρωποι με καταδικασμένη πολιτική προέλευση, δίχως στοιχειώδεις γνώσεις αναλαμβάνουν να υπογράφουν, να διαχειρίζονται και να λαμβάνουν αποφάσεις. Επαγγελματίες της πολιτικής εκλέγονται και καταδικάζουν περισσότερο αυτούς που έχουν ανάγκη αλλά ψηφίζουν.
Η πληροφόρηση είναι επιλεκτική και κατευθυνόμενη με συστηματική παραπλάνηση για τους πολλούς. Η πόλη θα χρειαστεί πολλά χρόνια και πολλά χρήματα να ξαναζωντανέψει και να αποκαταστήσει βλάβες που υφίσταται για αρκετά χρόνια.
Η τοπική κοινωνία ζητά αξιοκρατία αλλά την έχει η ίδια καταργήσει με τη ψήφο της. Ζητά δικαιοσύνη αλλά ζητιανεύει τα αυτονόητα στην τοπική πολιτική. Ζητά δημοκρατία και καθαρή ενημέρωση αλλά αδιαφορεί για το τι συμβαίνει δίπλα στη πόρτα της.
Η αριστερά αδιαφορεί για την αυτοδιοίκηση και ψάχνει ένα ρυάκι ανατροπής ενώ την ίδια ώρα συντηρεί το τοπικό σύστημα. Όταν η κοινωνία αποφασίσει να διεκδικήσει θα φανεί στους εκπροσώπους της και τα έργα τους.
Για την ώρα διοικείται από ανθρώπους που ζουν από την πολιτική και τον δημόσιο πλούτο και αιρετούς που αλλάζουν απόψεις για λίγες δραχμές ή ένα πεντάμηνο απασχόλησης …
Τα ζαρωμένα χαμόγελα υπάρχουν ως μαγιά και τα τα αρυτίδωτα μπράτσα είναι γερά. Υπάρχει ρυάκι και ελπίδα … απλώς καθυστερεί λίγο.
Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη !
του Λαμπρου Κωσταρα
(Διπλωματουχου Ηλεκτρολογου Μηχανικου)
