Τους τελευταίους μήνες βιώνουμε καθημερινά μια συστημική πίεση ότι ″οι ώρες είναι κρίσιμες″, ″βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού″ και πως ″οδεύουμε στην καταστροφή″, αγνοώντας προφανώς ότι η οικονομική ζημιά ήδη έχει γίνει.
Μετά από πέντε χρόνια κρίσης, δεν έχει νόημα να μιλούμε για συμβιβασμό και συνθηκολόγηση πάση θυσία. Η πεπατημένη οδός εγγυάται μόνο χρόνια καθίζησης, χωρίς διέξοδο και με αμφιβόλου ποιότητας «μεταρρυθμίσεις» που μας επιβάλλονται για ιδεολογικούς λόγους.
Ο εξωτερικός παράγοντας, μη αναγνωρίζοντας το πρόβλημα βιωσιμότητας της ελληνικής οικονομίας και τις αποτυχημένες συνταγές που μας πρότεινε για την έξοδό μας από την κρίση, αποφασίζει την επιβολή παράτασης της ίδιας πολιτικής.
Δεν είναι λογικό μια χώρα που βίωσε χρόνια ύφεσης με φτωχοποίηση κοινωνικών στρωμάτων, μείωση εισοδημάτων και ερημοποίηση της αγοράς, να αντιστρέψει το κλίμα σημειώνοντας θετικά αποτελέσματα, μέσω ενός νέου γύρου λιτότητας.
Αντί λοιπόν, το ευρωπαϊκό περιβάλλον που ανήκουμε, να μας παρέχει τα εφόδια προκειμένου να έχουμε μια οικονομία που θα στηρίζεται στα πόδια της και κοινωνική ειρήνη, προσπαθεί να αναμιχθεί στις δημοκρατικές μας διαδικασίες επιβάλλοντας μας ποιο είναι το σωστό.
Ουσιαστικά απορρίπτει τόσο το αποτέλεσμα των εκλογών όσο και του δημοψηφίσματος, με το οποίο η πλειοψηφία της κοινωνίας και της υγιούς μη συστημικής νέας γενιάς, θέλει την αλλαγή σε όλους και σε όλα.
Στην νέα γενιά όπου τα τελευταία πέντε χρόνια δεν δίνεται καμία προοπτική εργασίας, ανάπτυξης και δικαιώματος να αποφασίζει η ίδια για τον δρόμο που θέλει να ακολουθήσει, οι απειλές και πιέσεις δεν γίνονται πλέον αποδεκτές.
Δυστυχώς όμως, οι ηγεσίες των κομμάτων που έλαβαν την νέα εντολή διακυβέρνησης, προσαρμόστηκαν γρήγορα στον ρεαλισμό του ξένου παράγοντα. Προφανώς αγνοούν ότι κόμματα διαμαρτυρίας παραμένουν στην εξουσία μόνο με την τήρηση των θέσεων και των αρχών τους, ικανοποιώντας το αίσθημα αλλαγής, για το οποίο και ψηφίστηκαν.
Εφόσον οι ηγεσίες των κομμάτων αποφασίζουν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, θα πρέπει να αναζητηθεί νέος πολιτικός φορέας για να εκπροσωπήσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και των εκλογών. Η χώρα μας όσο θα ανακτεί το δικαίωμά της να αποφασίζει η ίδια δημοκρατικά και ελεύθερα για το μέλλον της, τόσο θα πραγματοποιεί μια νέα αρχή προς ένα πιο υγιές πολιτικό σύστημα.
Η ελπίδα και η αξιοπρέπεια της νέας γενιάς είναι ανεκτίμητη και αξίζει διοίκηση με όραμα, πρόγραμμα και μεταρρυθμιστικό προφίλ (ιδίως για το ίδιο το πολιτικό σύστημα που διαφθείρει και αναλώνει οτιδήποτε νέο το προσεγγίζει) που θα υπερασπίζεται το δίκαιο, την ανάπτυξη και την ιστορίας του τόπου μας.
Δημήτρης Πιέτρης
Ασφαλιστικός Σύμβουλος, Απόφοιτος Στατιστικής & Ασφαλιστικής Επιστήμης Πανεπιστήμιο Πειραιώς
