Nous sommes Charlie: Είμαστε όλοι Charlie. Ναι, είμαστε. Όλοι.
Όχι μόνον οι δημοσιογράφοι. Όχι μόνον οι άνθρωποι των Μέσων Ενημέρωσης. Όλοι. Παντού. Σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και εθνικότητας. Όλοι όσοι δεν αποδέχονται την βία, τον φανατισμό και τον εξτρεμισμό ως στάση ζωής και κοινωνικής συμπεριφοράς.
Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι από χθες πενθούν. Όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες εκτός από αποτροπιασμό αισθάνονται και οργή. Γι’ αυτό το φρικώδες, το αδιανόητο που συνέβη. Οι σφαίρες των δολοφόνων του Παρισιού μας έπληξαν όλους. Χωρίς εξαίρεση. Όπου κι αν κατοικούμε, όπου κι αν εργαζόμαστε, όποια ηλικία κι αν έχουμε, ό,τι κι αν πιστεύουμε.
Όλοι (πρέπει να) πενθούμε. Όλοι πρέπει να αγανακτήσουμε και να καταδικάσουμε τους παρανοϊκούς δολοφόνους. Από χθες και γι’ αύριο και για πάντα nous sommes Charlie.
Και δεν αρκεί να το πούμε ή να το λέμε, πρέπει να το κάνουμε και καθημερινή πράξη γυρίζοντας την πλάτη, απομονώνοντας και πολεμώντας τους τζιχαντιστές. Του Ισλάμ και κάθε άλλης θρησκείας ή φανατικής ιδεολογίας. Οι ομάδες, οι σέχτες και οι ταξιαρχίες θανάτου δεν επιτρέπεται να έχουν θέση στον κόσμο της ζωής. Είναι κτήνη, δεν είναι άνθρωποι αυτοί που δολοφόνησαν τον Βολίνσκι, τον Καμπί, τον Σαρμπ, τον Τινιούς και τους άλλους ανθρώπους του Charlie Hebdo.
Η δολοφονική επίθεση δεν είχε στόχο μόνον την ελευθερία του Τύπου, αλλά ευρύτερα την ελευθερία και το δικαίωμα στην έκφραση γνώμης. Δεν ήταν στόχος μόνον η σάτιρα του περιοδικού, αλλά η σιωπή όλων μας.
Για τους δολοφόνους του Παρισιού είμαστε υποψήφια θύματα όλοι όσοι δεν σκέφτονται σαν αυτούς ή είμαστε διαφορετικοί από αυτούς. Γι’ αυτό πρέπει και να αντιδράσουμε. Τώρα. Όχι αύριο. Τώρα. Με κάθε τρόπο που θα αποδεικνύει πως είμαστε άνθρωποι και είναι υπάνθρωποι. Με κάθε μέσο που θα καταδεικνύει τη διαφορετικότητά μας από αυτή την αγέλη των φανατικών.
Το nous sommes Charlie πρέπει από σήμερα να ‘ ναι στα χείλη όλων. Να το φωνάξουμε δυνατά. Να το σκιτσάρουμε στις καρδιές μας. Να το τυπώσουμε στο μυαλό μας. Να το κάνουμε σύνθημα και γροθιά. Να το γράψουμε με αίμα στο αίμα μας. Για να κυλάει στην κάθε συλλαβή που προφέρουμε, στην κάθε λέξη που γράφουμε, στην κάθε γραμμή που χαράζουμε.
Πρέπει, από δω και πέρα να μας βρίσκουν παντού, μπροστά τους, απέναντί τους. Εμείς να τους φοβήσουμε πρέπει, και όχι αυτοί. Στο φασισμό που πρεσβεύουν να απαντήσουμε με περισσότερη ελευθερία. Στον ολοκληρωτισμό με περισσότερη δημοκρατία. Μόνον έτσι μπορούμε να τους νικήσουμε. Και θα (πρέπει) να τους νικήσουμε αν δεν θέλουμε να θρηνήσουμε κι άλλους Βολίνσκι, Καμπί, Σαρμπ και Τινιούς.
Και ειδικά εμείς οι δημοσιογράφοι, οι σκιτσογράφοι, οι άνθρωποι της ενημέρωσης, εμείς που χάσαμε τους δικούς μας ανθρώπους, τους ανθρώπους του συναφιού μας όπως συνηθίζουμε να λέμε, θα πρέπει να γίνουμε πιο επιθετικοί, πιο επικριτικοί, πιο αποκαλυπτικοί, πιο χλευαστικοί, πιο ειρωνικοί, πιο καταγγελτικοί, πιο εμπρηστικοί απέναντι στους δολοφόνους των Γάλλων συναδέλφων μας και σε κάθε ομόδοξό τους.
Εμείς, πρέπει να αρνηθούμε να μας μαντρώσουν οι μελανοχίτωνες στο οικουμενικό πανδοχείο του φόβου που ετοιμάζουν. Στο Παρίσι, στα γραφεία του Charlie Hebdo δεν είναι σκορπισμένα τα ματωβαμμένα κουφάρια των συναδέλφων μας, είναι τα δικά μας συντρίμμια. Της μνήμης, του λόγου, της ελευθερίας, της δουλειάς μας, της ζωής μας. Αυτά πρέπει να υπερασπιστούμε. Σ’ αυτά πρέπει να ορκιστούμε. Μυστικά και δημόσια. Ένας ένας και όλοι μαζί. Μέχρι ν’ ανταμώσουμε τα νεκρούς Γάλλους συνεργάτες της 7ης Ιανουαρίου 2015 για να τους πούμε πως συνεχίσαμε το έργο τους και τι καταφέρουμε. Για να τους δώσουμε υλικό να γράψουν και να σατιρίσουν τους καραγκιόζηδες των ιερών πολέμων και της μονοτυπίας της σκέψης. Για να μας κάνουν να γελάσουμε με τα σκίτσα τους, αλλά και να σκεφτούμε σοβαρά για τις σελίδες που έμειναν κενές, που δεν πήγαν στο τυπογραφείο, που δεν τις διάβασαν οι αναγνώστες.
Οι σφαίρες κατά των ανθρώπων του Charlie Hebdo μας βρήκαν όλους. Μας τραυμάτισαν βαριά. Μας πλήγωσαν. Μας θύμωσαν. Έχουμε χρέος να τους απαντήσουμε. Να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Να αντεπιτεθούμε πρέπει. Να τους εξαφανίσουμε. Και να τους θάψουμε με το γέλιο μας. Στο όνομα των Jean, Georges, Stephane, Bernard, Philippe, Lire, Elsa, Mustapha, Michel…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η απόφαση των γαλλικών μέσων ενημέρωσης να παράσχουν στο Charlie Hebdo οτιδήποτε χρειάζεται (σε προσωπικό, τεχνικά μέσα και υλικό) για να ζήσει δεν είναι μόνον αξιέπαινη και δεν σώζει μόνον την τιμή της δημοσιογραφίας, αλλά είναι και το καλύτερο παράδειγμα για το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι όσοι συνεχίζουμε να εμπνεόμαστε από τις αρχές και τις αξίες της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης και της ανθρωπιάς.
Πηγή: http://www.matrix24.gr/2015/01/imaste-oli-charlie/
