Πολύς κόσμος και εκπρόσωποι φορέων συρρέουν από το πρωί στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου για να αποτίσουν τον δικό τους φόρο τιμής στην εξέγερση των φοιτητών κατά της δικτατορίας σαν σήμερα πριν από 43 χρόνια.
Οικογένειες με τα παιδιά τους, ηλικιωμένοι με τις δικές τους μνήμες, νέοι άνθρωποι έδωσαν το «παρών» αφήνοντας γαρύφαλλα στο μνημείο του Πολυτεχνείου και στην πύλη που είχε ρίξει το τανκ τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου του 1973.
«Ήρθα εδώ στα, 92 μου χρόνια, για να τιμήσω αυτούς τους ήρωες» λέει ο Ανδρέας Κάππας κρατώντας ένα γαρύφαλλο αλλά και ένα φυλλάδιο στο οποίο εικονίζεται μια ομάδα ανταρτών με τον Αρη Βελουχιώτη. «Αυτός είμαι εγώ» προσθέτει δείχνοντας με το δάχτυλο ένα από τα πρόσωπα της ασπρόμαυρης φωτογραφίας. «Ο Καπετάν Διάκος». Στην τσέπη της καπαρντίνας του έχει μια έκδοση της ποιητικής του συλλογής. Την ανοίγει στη σελίδα με το ποίημα «Πολυτεχνείο».
Οι πύλες του ιδρύματος άνοιξαν λίγο μετά τις εννέα το πρωί. Όσο περνούσε η ώρα, τόσο αυξανόταν η ροή των επισκεπτών. «Να, εδώ, πάνω σ αυτήν την καγκελόπορτα ήταν ανεβασμένοι οι φοιτητές φωνάζοντας το σύνθημα “ψωμί παιδεία ελευθερία”» εξηγεί ένας πατέρας στον μικρό του γιο καθώς περνάνε την πύλη του Πολυτεχνείου. «Ελάτε να σας δείξω την πύλη που έπεσε το τανκ επάνω του για να την ρίξει» προτρέπει ένας άλλος πατέρας τα δυο του παιδιά. «Έρχομαι εδώ κάθε χρόνο» λέει στο ΑΠΕ μια μεσήλικη γυναίκα. «Σε αυτόν το χώρο βρίσκεται η ιστορική μνήμη της δημοκρατίας μας» προσθέτει ενώ κατευθύνεται για να αφήσει στην πύλη το γαρύφαλλο που κρατά.
Μια ομάδα φοιτητών από τη σχολή πολιτικών επιστημών του πανεπιστημίου Πελοποννήσου στέκεται με σεβασμό μπροστά απο το μνημείο. Ένας από αυτούς εναποθέτει το στεφάνι, όλοι μαζί χειροκροτούν. Με τον ίδιο σεβασμό αλλά και επισημότητα αφήνουν το δικό τους στεφάνι δυο άνδρες αραβικής καταγωγής. Φορούν κοστούμι και γραβάτα. Η κορδέλα γράφει «Πρεσβεία του κράτους της Παλαιστίνης». Πολλοί βγάζουν φωτογραφίες, άλλοι περιδιαβαίνουν στους χώρους του ιδρύματος. Έξω από το κεντρικό κτίριο οι φοιτητές ετοιμάζουν τα πανό τους για την απογευματινή πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία. Ο προαύλιος χώρος έχει καταληφθεί από λινάτσες πάνω στις οποίες γράφονται τα συνθήματα με κόκκινες και μαύρες μπογιές.
Στα δρομάκια του ιδρύματος διάφορες πολιτικές οργανώσεις έχουν στήσει τραπεζάκια τα οποία χρησιμοποιούν ως πάγκους για να εκθέσουν βιβλία και κονκάρδες.Κάποιοι μοιράζουν φυλλάδια στους περαστικούς,άλλοι συνομιλούν μεταξύ τους. Το κτίριο Γκίνη, στην είσοδο της Στουρνάρη έχει καταληφθεί από αντιεξουσιαστές.Για το θέμα της κατάληψης συνεδρίασε νωρίτερα η Σύγκλητος του ιδρύματος.Σε ανακοίνωση που εξέδωσε στη συνέχεια ανέφερε ότι βρισκόταν σε επιφυλακή ώστε να ολοκληρωθεί ομαλά ο εορτασμός της ιστορικής επετείου.
Η συνύπαρξη πάντως μοιάζει αρμονική. Μια μητέρα πλησιάζει με τα τρία της παιδιά, ζητάει να μπει μέσα για να δει την έκθεση. Της απαντούν ότι έχει μεταφερθεί. Ένας Ασιάτης τουρίστας παρατηρεί το σκηνικό απορημένος. Ρωτάει τι κάνουν εκεί, μια κοπέλα πολύ νεαρής ηλικίας από την ομάδα των αναρχικών αναλαμβάνει να του εξηγήσει: «Θέλουμε να κρατήσουμε το Πολυτεχνείο ανοικτό» του λέει.
