Όταν μία αγέλη από αδέσποτα δαγκώνει πολίτη (στη συγκεκριμένη περίπτωση τον φίλο μου και δημοσιογράφο Γιάννη Μπρούτζο) ο οποίος έχει μεγάλο σκύλο και θεωρητικά γνωρίζει πως να χειριστεί ένα ζώο, είναι λογικό να ξεκινάει μία δημόσια συζήτηση στο κοινωνικό δίκτυο. Όπως σε κάθε μεγάλη δημόσια συζήτηση στο facebook, συμμετέχουν πολλοί διαφορετικοί χαρακτήρες :
1. Οι άνθρωποι που θα πουν ένα «περαστικά», θα αφήσουν μια ανθρώπινη λέξη και θα αποχωρήσουν ήσυχα.
2. Οι παθιασμένοι ζωόφιλοι που συμπεριφέρονται στο θύμα σα να ήταν «ζώο» τον εγκαλούν που δεν άρχισε να χαϊδεύει τα αδέσποτα που του επιτεθηκαν και δηλώνουν σίγουροι ότι είναι κακοποιημένα ζωα και δε μπορεί κάτι τους έκανες.Απειλούν με μηνύσεις όποιον δηλώνει το 3
3. Οι παθιασμένοι αντι-ζωόφιλοι που «μοιράζουν» φόλες με απεχθή τρόπο και μεγάλη άνεση και ψόφο στους αρμόδιους. Είναι το εταίρο ήμισυ του 2
4. Αυτοί που περιμένουν στη γωνία να κουνηθεί φύλλο για να φωνάξουν κατά δημάρχων, αντιπολίτευσης, του συστήματος κλπ Με την ευκαιρία μπορεί να πουν για τους εργολάβους, το Σωρρα,τον Καραμανλή, τον Τσίπρα ή οτιδήποτε άλλο.
5. Οι «πολιτικοί αριστοκράτες» της πόλης που εμφανίζονται όταν τα like γίνουν πολλά και υπάρχει κοινό ώστε να κάνουν μία «βαρυσήμαντη» δήλωση και να ελπίσουν ότι κάποιοι θα τους δουν έτσι για να παίζει το όνομα τους…
6. Οι φανατικοί κατά του δημάρχου
7. Οι κρυφο-υποστηρικτές του δημάρχου
8. Οι παντογνώστες της πόλης που κάνουν μαθήματα πολιτικής αγωγής σε κάθε ευκαιρία
9. Οι φανεροί υποστηρικτές ένθεν κακείθεν
Πόσο πολύπλοκη είναι άραγε η κοινωνία μας και τι μπορεί να κάνει ένας δήμαρχος ή ένας οποιοσδήποτε επικεφαλής ώστε να συνθέσει τόσες διαφορετικές συμπεριφορές και χαρακτήρες ; Πόσο πολύπλοκα είναι τα ζητήματα που συνδέονται με τα συμπαθητικά αδέσποτα που το ίδιο τους το όνομα λέει κάτι απλό :
“Και εμάς άνθρωποι μας παράτησαν, άνθρωποι μας εκπαίδευσαν“.
Κάτι σαν τους πολίτες δηλαδή που τους εκπαιδεύουν πολιτικοί και μετά τους ζητούν τα ρέστα οι ίδιοι οι πολιτικοί.
Είναι δεδομένο ότι υπάρχει ο νόμος για τα αδέσποτα και πως απαιτείται η εφαρμογή του από τους δήμους. Δεν ξέρω πόσο μπορεί ο νόμος να αντιμετωπίσει τη στιγμή που μία αγέλη από αδέσποτα βγάζουν τα δόντια τους σε ένα μοναχικό πολίτη που περπατάει αμέριμνος. Και δε ξέρω πόσο εύκολο να εκπαιδεύσεις την κοινωνία να γνωρίζει να διαχειρίζεται τα ζώα και τις αντιδράσεις τους.
Όταν όμως βλέπω τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες σε τόσους διαφορετικούς ρόλους σε μία δημόσια συζήτηση για τα αδέσποτα, φοβάμαι πως ο κοινός παρονομαστής είναι πολύ δύσκολο όνειρο στην τοπική μας κοινωνία ακόμα και σε απλά ανθρώπινα πράγματα. Πολύ περισσότερο όταν πραγματικά προβλήματα της πόλης δεν ενώνουν τους ανθρώπους αλλά υψώνουν φωνές και τα πράγματα φτάνουν στο νοσοκομείο ή και την δικαιοσύνη.
Συμμετείχα και εγώ στη συζήτηση λέγοντας μία απλή αλήθεια που προκύπτει από το ρεπορτάζ : ότι δηλαδή ο δήμος είναι πίσω στο θέμα αδέσποτα. Πίστευα ότι ένα «περαστικά» στον φίλο και συμπολίτη Γιάννη θα ήταν αρκετό. Όταν έφτασα να δω συνάδελφο δημοσιογράφο να αμφισβητεί ακόμα και το τραύμα του Γιάννη είπα περαστικά στην πόλη της Κορίνθου …
Θ.Τ
