τοῦ Δημήτρη Κάτσουρα,
πρ. Τραπεζικοῦ, Θεολόγου
Ὁ Δῆμος Κορινθίων εἶναι ἀπό τούς Δήμους ἐκείνους πού διαθέτουν πολλά προτερήματα καί δυνατότητες. Τό γιατί μέχρι σήμερα δέν ἔχει λάβει τή θέση πού τοῦ ἀξίζει, ἐκμεταλλευόμενος καί ἀξιοποιώντας τά ἀνωτέρω, προσωπικά ἐκτιμῶ, ὅτι ἔχει νά κάνει μέ τίς κατώτερες τῶν σχετικῶν προσδοκιῶν Δημοτικές ἀρχές πού τόν διοίκησαν, ἰδιαιτέρως τά τελευταῖα χρόνια. Θά ἔλεγα μάλιστα, ἴσως μέ κάποια αὐστηρότητα, ὅτι ὅσοι διοίκησαν τόν Δῆμο, θά μποροῦσε νά ἐκτιμήσει κανείς ἐκ τῆς ὅλης στάσεώς τους ὅτι δέν ἀγάπησαν οὔτε τόν τόπο, οὔτε τούς κατοίκους του.
Ἡ Κόρινθος μποροῦσε μαζί μέ τίς ὑπόλοιπες περιοχές τοῦ ἑνιαίου πλέον Καλλικρατικοῦ Δήμου Κορινθίων νά εἶναι πολλά πράγματα πού τώρα, δυστυχῶς, δέν εἶναι. Ὅπως γιά παράδειγμα: Δῆμος τῶν δύο Κόλπων (Κορινθιακοῦ καί Σαρωνικοῦ) μέ θαλάσσια σύνδεση, τουλάχιστον τά Καλοκαίρια, μέ τά νησιά τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ καί τίς ἀπέναντι παραλιακές πόλεις τοῦ Κορινθιακοῦ, σοβαρός καί ὀργανωμένος τουριστικός προορισμός παραμονῆς καί ὄχι διέλευσης (Ἀρχαία Κόρινθος, Ἴσθμια, Παλαιοχριστιανικά καί Βυζαντινά μνημεῖα, Μοναστήρια, καθαρές καί ὀργανωμένες παραλίες κ. ἄ.), ἕδρα ἐτήσιων διεθνῶν Συνεδρίων Γεωλογίας καί Σεισμολογίας, Παύλειων μελετῶν, Ἀγροτικῆς Οἰκονομίας καί ἀσφαλῶς Ἀρχαιολογίας καί Φιλοσοφίας.
Τό ἄν τά προεκτεθέντα φαντάζουν ὁραματικά καί οὐτοπικά δέν εἶναι γιατί εἶναι ἀνέφικτα, ἀλλά γιατί σήμερα ἡ πόλη καί ὁλόκληρη ἡ περιοχή τοῦ Δήμου δέν ἔχει ἀκόμη ἀποκτήσει καί κατακτήσει τά αὐτονόητα. Τά ὁποῖα, γιά νά εἴμαστε ρεαλιστές, προϋποτίθεται νά τά διαθέτει ἕνας σύγχρονος, ἀνθρώπινος, φιλόξενος καί νοικοκυρεμένος τόπος. Τέτοια εἶναι: ἡ καθαριότητα, τό περιποιημένο πράσινο, οἱ καθαροί καί λειτουργικοί δημόσιοι χῶροι, οἱ καλοκατασκευασμένοι καί καλοδιατηρημένοι δρόμοι, τά ἄνετα καί φιλικά γιά ὅλους πεζοδρόμια, οἱ ἐπαρκεῖς καί δωρεάν δημοτικοί χῶροι στάθμευσης, οἱ ἰδανικοί γιά περιπάτους καί ἀγορές πεζόδρομοι, οἱ ὄμορφες καί καλοδιατηρημένες Πλατεῖες καί τά πάρκα, οἱ φιλικές καί ἐξυπηρετικές δημοτικές ὑπηρεσίες, τά σύγχρονα Σχολικά κτίρια, οἱ ὀργανωμένες καί ἐπαρκεῖς γιά τόν πληθυσμό καί τούς ἐπισκέπτες μονάδες ὑγείας, κ. ἄ.
Εἶναι γνωστό ἀπό σχετικές ἔρευνες καί στατιστικά στοιχεῖα ὅτι μέ κριτήρια τίς “ἐπιδόσεις” καί τά δεδομένα του ἐπί τῶν ἀνωτέρω, ὁ Δῆμος μας δέν ἔχει διακριθεῖ. Καθώς ἐπίσης, γνωρίζουμε ὅτι μεταξύ τῶν Δήμων τῶν πρωτευουσῶν τῆς εὐρύτερης γεωγραφικῆς μας περιοχῆς, τῆς Πελοποννήσου, ὡς εἰκόνα καί πραγματικότητα σύγχρονου, ἑλκυστικοῦ καί ἀναπτυσσόμενου Δήμου εἴμαστε πολύ χαμηλά. Εἰδικότερα, ἡ πόλη τῆς Κορίνθου ἐπιβαρύνεται καί μέ τήν ἔλλειψη ταυτοτικῶν στοιχείων ἤ στοιχείων πού ἐάν διέθεται θά ἦταν σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τήν προσέλκυση ἐπισκεπτῶν, δηλαδή κάτι χαρακτηριστικό ἤ ἰδιαίτερο στήν εἰκόνα καί τή ζωή τῆς πόλης. Ἀποτελεῖ δέ βολική δικαιολογία, ἡ ἀναφορά στίς καταστροφικές συνέπειες τῶν μεγάλων σεισμῶν τοῦ παρελθόντος πού ὄντως ἀφαίρεσαν κάποια ταυτοτικά στοιχεῖα τῆς οὕτως ἤ ἄλλως ἁπλῆς ἀρχιτεκτονικῆς ἱστορικότητας τῆς πόλης. Αὐτό ἄλλωστε ἐπιβεβαιώνει ἡ πλήρης περιφρόνηση σέ ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπό ἐκείνη καί βεβαίως ἡ παντελής ἀδιαφορία γιά τή δυνατότητα δημιουργίας νέων ταυτοτικῶν στοιχείων ἤ (καί) σημείων ἀναφορᾶς στήν πόλη, τίς κοινότητες καί τά χωριά μας.
Τά τελευταῖα 15 χρόνια πού ζῶ καί ἐργάζομαι ἐγώ καί ἡ σύζυγός μου σ’ αὐτή τήν πόλη, τή γενέθλια πόλη τῆς μητέρας μου, τήν πόλη καί τόν Δῆμο τῶν περισσοτέρων συγγενῶν μου, τόν τόπο πού μεγαλώνει τό παιδί μου, ἀντί νά διαπιστώνω τή συνεχή πρόοδο, τήν οὐσιαστική ἀναβάθμιση στίς λειτουργίες καί τό περιβάλλον του, τήν πρωτοπορία του γιά τήν πιό ποιοτική διαβίωση καί κοινωνική πρόοδο καί ἐνεργοποίηση τῶν κατοίκων του, τήν προστασία, ἀνάδειξη καί ἀξιοποίηση τῶν ὑλικῶν, περιβαλλοντικῶν καί ἱστορικῶν θησαυρῶν του, τήν οὐσιαστική πολιτιστική καί πνευματική δημιουργία καί παραγωγή, τί βλέπουμε καί διαπιστώνουμε; Τήν ἐπικράτηση μιᾶς μίζερης διαχειριστικῆς ἀντιμετώπισης τῶν ζητημάτων τοῦ τόπου καί τῶν κατοίκων του, τήν ἔλλειψη ἀγαπητικῆς διάθεσης καί προσφορᾶς, τήν ἤσσονα προσπάθεια, τήν πολιτικάντικη συμπεριφορά τῶν διοικούντων, τόν κομματισμό, τήν πολιτική ὑποκρισία, τήν ἔλλειψη ἀληθινῆς συνεργασίας, κοινωνικότητας, ἀλληλεγγύης, ὁράματος καί αἰσθητικῆς, τήν ὑποτίμηση καί τόν ἀποκλεισμό τῶν πολιτῶν ἀντί τῆς ἐπιδιώξεως τῆς συμμετοχῆς καί τῆς ἐκφράσεως τῶν προτάσεων καί ἀπόψεών τους, μέχρι καί τή συναλλαγή ἤ τήν ἐξυπηρέτηση συγκεκριμένων παραγόντων καί οἰκονομικῶν συμφερόντων.
Θά μοῦ πεῖ κάποιος: Καλά, κάτι καλό δέν ἔγινε ὅλα αὐτά τά χρόνια; κάποιο ἔργο δέν πραγματοποιήθηκε; κάποια βελτίωση τῶν πραγμάτων δέν σημειώθηκε;
Ἀφαλῶς, ναί! Καί κάποια ἔργα πραγματοποιήθηκαν (π.χ. πλατεῖες, παιδικές χαρές), καί κάποιο καλά πράγματα γιά τόν τόπο ἔγιναν (π.χ. ὕδρευση), καί κάποια βελτίωση (σχετικά μικρή ὡστόσο) σημειώθηκε. Ὅμως, ὁ γενικός ἀπολογισμός, πού θά δικαιολογοῦσε ἀκόμη μία εὐκαιρία στή σημερινή Δημοτική Ἀρχή, γιά νά συνεχισθεῖ, μετά ἀπό τρεῖς συνεχόμενες εὐκαιρίες καί λαϊκές ἐξουσιοδοτήσεις, ἕνα σημαντικό ἔργο βάσει κάποιου σοβαροῦ συνολικοῦ καί ἀξιόλογου σχεδιασμοῦ, ἡ πικρή ἀλήθεια εἶναι ὅτι δέν εἶναι θετικός. Ὑπάρχουν μάλιστα ἁπτά παραδείγματα διαπιστώσεων, τίς ὁποῖες μπορεῖ νά κάνει σήμερα κάθε κάτοικος καί ἐπισκέπτης τῆς πόλης καί τῆς εὐρύτερης περιοχῆς, τά ὁποῖα ἐνδεικτικά σηματοδοτοῦν τήν ἀνάγκη ἡ διοίκηση τοῦ Δήμου νά ἀλλάξει χέρια, ὁ Δῆμος μας νά ἀλλάξει σελίδα, ἔστω καί χωρίς βεβαιότητα γιά τό μέλλον, ἀλλά μέ ἀνανεωμένη τήν ἐλπίδα γιά κάτι καλύτερο.
Εἶναι σημειολογικά χαρακτηριστική ἡ εἰκόνα πού συνοδεύει στό σήμερα τήν παροῦσα Δημοτική Ἀρχή, μπροστά στή λαϊκή ἐτυμηγορία. Ἀρκεῖ ἐδῶ νά ἀναφερθοῦν καί ἐπισημανθοῦν κάποιες κεντρικές ψηφίδες της. Τέτοιες εἶναι ὁ χῶρος τῆς ἐγκαταλελειμένης καί ἀπαξιωμένης γιά χρόνια ἱστορικῆς Δημοτικῆς Ἀγορᾶς στό κέντρο τῆς πόλης τῆς Κορίνθου, οἱ ἄθλιοι πεζόδρομοι τοῦ κέντρου μέ τά μισο-κατεστραμμένα παγκάκια καί τούς ἀνύπαρκτους κάδους ἀπορριμάτων, ἡ τεράστια χαίνουσα πληγή τῆς κεντρικῆς Πλατείας τῆς πόλης πού μέ τήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν ἀναπλάσεώς της μᾶς προϊδεάζει ἀπειλητικά γιά ἕνα ἀναμενόμενο οἰκτρό ἀποτέλεσμα, τά παρατημένα παρτέρια καί τά ἀπεριποίητα δένδρα καί φυτά στούς δρόμους, τίς νησίδες, τίς πλατεῖες καί τά πεζοδρόμια, τό συνεχιζόμενο γύρισμα τῆς πλάτης τῆς πόλης μας στή θάλασσα σέ ἀντίθεση μέ ὅλες τίς Ἑλληνικές παράλιες πόλεις, ὅπως αὐτό συντελεῖται μέ τό χῶρο στάθμευσης στό κεντρικό Λιμάνι καί τήν παρωδία παραλιακῆς ἀνάπλασης ἀπό τόν Ἅγιο Νικόλαο μέχρι τήν Ποσειδωνία, ἡ παρακμιακή εἰκόνα στήν κεντρική παραλία στά “Καλάμια”, ἡ αὐθαιρεσία τῶν τραπεζοκαθισμάτων στούς πεζόδρομους τῆ “εὐλογία” καί ἀνοχῆ τοῦ Δήμου ἐπί πληρωμῆ, ἡ ἄθλια κατάσταση τῶν δρόμων καί ἡ προκλητική πρόχειρη ἀσφαλτόστρωσή τους τά τελευταῖα πρό τῶν ἐκλογῶν 24ωρα, ἡ ἀνυπαρξία συγκοινωνίας γιά τήν ἐξυπηρέτηση ὅσων χρησιμοποιοῦν τόν προαστιακό ἀπό καί πρός τό κέντρο τῆς πόλης, ἡ ἀπογοητευτική κατάσταση σέ ὅλες τίς παραλίες τοῦ Δήμου κ. ἄ. π.
Δέν εἶναι, ἄραγε, ἀρκετά καί κυρίως πραγματικά τά ἀνωτέρω; Ἀναμφίβολα εἶναι! Γι’ αὐτό πιστεύουμε ὅτι οἱ πολίτες τοῦ Δήμου Κορινθίων χρειάζεται νά ἐπιλέξουν ὑπεύθυνα στό β΄ γύρο τῶν αὐτοδιοικητικῶν ἐκλογῶν τήν ἀλλαγή σελίδας στή διοίκηση τοῦ Δήμου. Αὐτή ἄλλωστε εἶναι καί ἡ οὐσία τῆς Δημοκρατίας.
