Την ώρα που όλος ο πλανήτης διδάσκει / παίζει ποδόσφαιρο κατοχής, εμείς στην Ελλάδα πιστοί και κολλημένοι στο ταμπούρι, στο μπουλούκι, στα ματς του μισό – μηδέν (διότι ο Θεός μας είναι το αποτέλεσμα) παράγουμε μαζικά κάτι που είναι πια δυσεύρετο (και πανάκριβο ως εκ τούτου) σε όλο τον πλανήτη. Παίκτες που να ξέρουν να παίζουν χωρίς την μπάλα στα πόδια!
Η μεταγραφή του Κωνσταντίνου Μαυροπάνου στην Άρσεναλ είναι σαν ένα κανονικό παραμύθι. Όπως και να το δει κανείς ακούγεται (και είναι) απίστευτο, ένα παιδί με δυο ματς πρωταθλήματος μέχρι το καλοκαίρι στην ταπεινή Super League (και 16 μέχρι σήμερα) να κάνει μεταγραφάρα 2,1 εκατομμυρίων ευρώ στην Άρσεναλ.
Επί του πρακτέου όμως, στο πρόσωπο του 20χρονου πιτσιρικά από τα Άγναντα Άρτας, οι «κανονιέρηδες» επενδύουν στον Έλληνα αμυντικό. Στον λεβέντη, τσολιά (με την καλή έννοια), μάγκα, παθιασμένο, αξιόπιστο, ενίοτε παγαπόντη Έλληνα στόπερ, που έχει μάθει καλά τη δουλειά στο εργοστάσιο παραγωγής κεντρικών αμυντικών της Ελλάδας.
Δεν έχουν άδικο. Όποιος Έλληνας στόπερ κι αν έπαιξε στο εξωτερικό έδωσε πολύ περισσότερα από όσα θα περίμενε κανείς. Δεν είναι μόνο ο Σωκράτης, ο Μανωλάς, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος ή ο Ρέτσος, που διαπρέπουν σήμερα. Ο Τραϊανός Δέλλας και ο Σωτήρης Κυργιάκος στάθηκαν άξια σε ομαδάρες όπως η Ρόμα και η Λίβερπουλ, Μόρας, Καρυπίδης, Νάστος έκαναν ντοκτορά στην Ιταλία, ο Ταυλαρίδης άφησε εποχή στη Γαλλία, ο Καψής θα έπαιζε στη Μπορντό αν δεν είχε τόσους τραυματισμούς, ενώ μία χαρά στάθηκαν (ή στέκονται ακόμα) κι άλλοι όπως ο Μαλεζάς, ο Σιόβας, ο Μάριος Οικονόμου. Η λίστα είναι ατελείωτη.
Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου έρχεται εύκολα στον κοινό νου: «Μα καλά, πως τον είδαν οι Άγγλοι πρώτοι και δεν τον είδαν οι δικοί μας εδώ»; Η απάντηση είναι απλή, μα και σύνθετη συνάμα. Οι Άγγλοι έχουν την πολυτέλεια να αγοράζουν ακατέργαστη πρώτη ύλη και έχουν την τεχνογνωσία να την εξελίσσουν, να την βελτιώνουν. Εμείς εδώ όχι.
Τα 2,1 εκατομμύρια ευρώ είναι ψίχουλα για μία ομάδα με ετήσιο τζίρο μισού δις. Για την Ελλάδα της λιτότητας τα 2,1 θα ήταν (ή θα έπρεπε να είναι) μεταγραφή αεροδρομίου, που θα μπορούσε να πάρει πρωτάθλημα μόνος του. Υπενθυμίζω ότι η ρήτρα του Λιβάγια είναι 1,8, στα ίδια λεφτά πήγε και ο Πρίγιοβιτς, παίκτες που κάνουν την διαφορά. Τέτοια λεφτά δεν θα μπορούσε να τα δώσει και θα ήταν λάθος να τα έδινε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα.
Η Άρσεναλ έχει την πολυτέλεια να επενδύσει σε ένα ακατέργαστο ταλέντο όπως ο Μαυροπάνος και να τον ενσωματώσει σταδιακά στο αγγλικό ποδόσφαιρο είτε μέσω δανεισμού, είτε μέσω της δεύτερης ομάδας στο πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα νέων. Ακόμα – ακόμα και οι προπονήσεις με την πρώτη ομάδα έχουν πολύ μεγαλύτερη ένταση από έναν αγώνα της δικής μας Super League.
Στην Ελλάδα, το πιο λογικό σενάριο σε περίπτωση μεταγραφής του σε κάποια ομάδα του Big-4 θα ήταν αρκετός πάγκος και πιθανότατα κάποιος δανεισμός, πιθανότατα πάλι στον ΠΑΣ για να «ψηθεί». Τα παραδείγματα αμέτρητα. Οι εξαιρέσεις λίγες. Η πίεση του πρωταθλητισμού δεν επιτρέπει πειράματα από τους μεγάλους, ειδικά στο δεύτερο μισό της σεζόν, ειδικά σε μία θέση, όπου κάθε λάθος το πληρώνεις τοις μετρητοίς και μάλιστα πολύ ακριβά.
Αλήθεια, τι μπορεί να είδαν οι Άγγλοι στον πανύψηλο στόπερ; Πιθανότατα τον νέο Κώστα Μανωλά. Σε μία από τις αμέτρητες ποδοσφαιρικές κουβέντες με τον συνοδοιπόρο Αντώνη Οικονομίδη, ο οποίος έβγαλε το θέμα της συμφωνίας με την Άρσεναλ, συμφωνήσαμε εδώ και καιρό σε κάτι που έβγαζε μάτι. Την ώρα που σχεδόν όλοι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές υστερούν από τους Ευρωπαίους σε ενδυνάμωση και μυϊκό όγκο, ο Μαυροπάνος ήταν η απόλυτη εξαίρεση. Αντί να φουσκώσει με μύες, αυτός έπρεπε να ξεφουσκώσει για να ελαφρύνει λιγάκι. Επομένως την πρώτη ύλη την έχει. Κι όπως λένε οι μύστες του recruiting, η μπάλα διδάσκεται, το σώμα όχι.
Ο Ολυμπιακός είναι αλήθεια ότι σχεδόν είχε κλείσει τον παίκτη, κλεφτές ματιές είχαν ρίξει τόσο ο ΠΑΟΚ, όσο και η ΑΕΚ. Η εκπληκτική υπεροχή του Μαυροπάνου στον αέρα έβγαζε μάτι στο scouting report, αλλά στην εξίσωση υπήρχαν και πολλά κουσούρια. Μικρή άνεση με την μπάλα στα πόδια, μικρή ικανότητα στο build-up, τεχνικές αδυναμίες, δυσκολία να παίξει σε άμυνα ψηλά, πολλά αχρείαστα τάκλιν, πράγματα που θέλουν παιχνίδια και χρόνο για να βελτιωθούν μέσα από την ωρίμανση. Αλήθεια, ποια από αυτές τις ομάδες είχε την πολυτέλεια να περιμένει τόσο;
Ακόμα και στην πρόσφατη ψηφοφορία του SDNA για την καλύτερη ενδεκάδα του πρώτου γύρου, ο Μαυροπάνος ψηφίστηκε από το κοινό ως 7ος καλύτερος κεντρικός αμυντικός πίσω από τους Βράνιες, Βαρέλα, Μολέδο, Σισέ, Ρισβάνη, Χατζηισαΐα. Πήρε το 12% των 8329 ψήφων, αλλά δεν σάρωσε κιόλας. Δεν ήταν ένας παίκτης που έβγαλε δα και μάτια με την απόδοση του. Εξαιρετικά ελπιδοφόρος, αλλά όχι η κλάση που δεν θα μπορούσε να προσπεράσει κανείς στον μεταγραφικό του σχεδιασμό.
Σε κάθε περίπτωση η μεταγραφή αυτή είναι μαγκιά του ΠΑΣ Γιάννινα και ακόμα μεγαλύτερη μαγκιά του Μαυροπάνου, ο οποίος στα 20 του θα έχει μία ευκαιρία ζωής, που ελάχιστοι θα έχουν. Επειδή είναι δουλευταράς και πεισματάρης είναι σίγουρο ότι θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να μην την αφήσει να πάει χαμένη.
Ο Οδυσσέας Ελύτης έλεγε πως: «Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.». Στην πραγματικότητα, αν αποσυνθέσεις το ελληνικό ποδόσφαιρο, θα βρεις μόνο στόπερ. Που σημαίνει: με άλλα τόσα το ξαναφτιάχνεις…
