Μιά κοινωνία που από τη μια κυνηγάει τους ψήφους και από την άλλη αποκλείει μερίδα ανθρώπων με κινητικά προβλήματα ώστε να προσέρχονται ανεξάρτητοι στις κάλπες.
Υποκριτικές ημερίδες …….
Αν ο ψηφοφόρος μας έχει κάποιο κινητικό πρόβλημα, είτε το πόδι στο γύψο, είτε έναν τραυματισμό, τότε η πρόσβαση γίνεται πρόβλημα. Θέση για να σταματήσει δεν υπάρχει, αφού όλοι έχουν πιάσει διπλά,τριπλά τους παρακείμενους χώρους και θα χρειαστεί να παρκάρει μακρύτερα. Ετσι είτε θα γυρίσει σπίτι του άπραγος, είτε θα δεσμεύσει τους συγγενείς του να τον πάνε εκείνοι. Θα φορτωθεί δηλαδή στους άλλους. επειδή καποιοι αγνοούν την ύπαρξή του σαν άτομο με κάποια ειδική ανάγκη.
Ακόμη όμως κι αν βρει να σταθμεύσει, τα προβλήματα δεν λύνονται. Τα περισσότερα δημόσια σχολεία έχουν σκαλιά πριν την είσοδο και σχεδόν πάντα το εκλογικό κέντρο που ψηφίζεις είναι ψηλά σε κάποιο όροφο. Αν κύριε με κινητικό πρόβλημα, ξεπεράσεις το σκόπελο των πρώτων σκαλιών, θα σκοντάψεις στο δεύτερο.. φαντάσου να ανεβαίνεις με τη πατερίτσα στο τρίτο όροφο για να ..ψηφίσεις την επόμενη τοπική αυτοδιοίκηση/κυβέρνηση που αδιαφορεί για σένα και τη μετακίνησή σου! Ξέχασα! Μπορεί να ειδοποιηθεί ο δικαστικός κλητήρας να κατέβει μαζί με τα ψηφοδέλτια για να ψηφίσεις στο ισόγειο! Και να σε κυττανε με λύπηση οι συμπολίτες σου, να αισθάνεσαι δεν ξέρω και εγώ πως . Και άντε ξανά,μανά αντίστροφα να κατέβεις σκαλιά, να βρεις το αυτοκίνητό σου, για να φύγεις.
Οχι άλλος ρατσισμός μέσα στη κοινωνία μας. Γιατί έτσι όπως έχουμε γίνει ρατσισμός δεν είναι μόνο η καχυποψία προς το μετανάστη, είναι και προς το οτιδήποτε διαφορετικό. Δεν είναι λύση να κατεβαίνει ο αντιπρόσωπος κάτω, δεν ξέρω πόσες φορές για τη γιαγιά, για τον παππού, για το ΑΜΕΑ για.. μία ψήφο. Λύση είναι να σκεφτούμε πώς θα συμπεριλαμβάνουμε όλους τους πολίτες όταν αποφασίζουμε για τη θέση των εκλογικών κέντρων.. Να τους δίνουμε τη δυνατότητα μονοι τους να μπορούν να ρίχνουν τη ψήφο τους είτε από το σπίτι ,μέσω Ιντερνετ, είτε να τους στέλνουμε αντιπροσώπους.. να τους συμπεριλαμβάνουμε με όποιο τρόπο μπορούμε στο κοινωνικό σύνολο.
Δυστυχώς, τόσα χρόνια που ψηφίζω , δεν έχω δεί καμμια βελτίωση σε αυτό το θέμα. Εχω δεί όμως πολλούς ανθρώπους να αρνούνται να πάνε να ψήφίζουν επειδή τίποτα δεν κάνει κανείς για αυτούς. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς. Ας ξεκινήσει απο τα μικρά και μετά να πάει και στα μεγάλα. Η “αδιαφορία” ελληνική λέξη είναι. Και εκφράζει ακριβώς αυτό που έχει ο έλληνας πολίτης ,πολιτικός, εξουσιαστής, για τον συνάνθρωπο. Τον ενδιαφέρει καθαρά ο εαυτός του!!
